Κινηματογραφική ζωή...

Το κακό με το κινηματογράφο είναι ότι όλο το σενάριο ξετυλίγεται μέσα σε δύο ώρες. Στη ζωή τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Οι δύο ώρες ταινίας αντιστοιχούν σε 5 μήνες ίσως και 2 χρόνια... γι' αυτό υπομονή!

Καιρός είναι θα περάσει... χιχι

Ήθος

http://dpaspala.blogspot.com/2009/01/blog-post_26.html

Thought is the last free thing. We pay for all the others.

I do not wish [women] to have power over men; but over themselves.

- Mary Wollstonecraft

Robert Allen Zimmerman

I'm out here a thousand miles from my home,
Walkin' a road other men have gone down.
I'm seein' your world of people and things,
Your paupers and peasants and princes and kings.

I'm a-leaving' tomorrow, but I could leave today,
Somewhere down the road someday.
The very last thing that I'd want to do
Is to say I've been hittin' some hard travelin' too.

-Bob Dylan, Song to Woody

Θλιμμένη χαραυγή...

Δεν έχει η αγάπη σύνορα, δεν τηνε πιάνει νόμος
όπου περάσει και διαβεί είν' ανοιχτός ο δρόμος.

Φαντάστηκα πως μ' αγαπάς κι ένιωσα πως υπάρχω
σκέψου, για να 'μαστε μαζί, τι ευτυχία θα 'χω.

Στον έρωντά σου κοπελιά δεν έχει ο πόνος άκρη
κι έκαμε ρυακοφάγωμα στο μάγουλο το δάκρυ.

Ανάθεμα στη λογική που δε μου επιτρέπει
και μου φωνιάζει μια ζωή, όχι, γιατί δεν πρέπει.

Δύναμη θέλει ν' αγαπάς, πράμα που εσύ δεν έχεις
γι' αυτό στα πάθη του σεβντά μη μπεις, για' δεν αντέχεις.

Δεν έχω όνειρα πολλά, ένα 'ναι, μα μεγάλο
τσ' αγάπης μας κι ανέ χαθεί, δε ξανακάνω άλλο.

Έφυγες, μα του χωρισμού τα δάκρυα, δεν είδες
για να κρατήσω δροσερές, του γυρισμού τσ' ελπίδες.

Πληγή π' ανοίγει ο χωρισμός, δεν τηνε κλειούνε οι χρόνοι
γιατί πατούνε οι θύμησες απάνω και ματώνει.

Ώρα που ο ήλιος την αυγή την πρώτη αχτίνα βγάνει
η σκέψη σου ποδαρικό έρχεται να μου κάνει.

Θε μου και δώσ' τση όνειρα, μα να' ναι μπερδεμένα
και να 'ναι αιτία να ξυπνά, με μάθια δακρυσμένα.

Αφού τση νύχτας τ' όνειρο με την αυγή δε σμίγει
ότι χαρά κι ανέ κρατώ στα χέρια, θα μου φύγει.

Πάντα θλιμμένη χαραυγή για 'μένα ξημερώνει
γιατί την ώρα που ξυπνώ, κάθε χαρά τελειώνει.

Πρόβλημα ανεξήγητο είν' ο παντέρμος χρόνος
ανέ περάσει, καταλεί κι ανέ σταθεί, 'ναι πόνος.

Κερί ν' ανάψω, δε μπορώ, γιατί θαρρώ πως μοιάζει
με δάκρυα των αμαθιώ, κάθε φορά που στάζει.

Κλαίω, μα δάκρυ δε θωρώ, είναι που δεν τ' αφήνει
ο πόνος μου, γιατί διψά και πριν να βγει, το πίνει.

Το φως τσ' ελπίδας μου θωρώ και τρεμοσβήνει πάλι
μη δυναμώνεις άνεμε, γιατί δεν έχω άλλη.

Έσβησ' αέρας το κερί που κράτουνα στη χέρα
κι είναι για 'μένα η ζωή σκότιδι, νύχτα μέρα.

Μην κλαις αυτούς που έχουνε όνειρα σκοτωμένα
άλλους να κλαις, που τα 'χουνε αζωντανά θαμμένα.

Μοίρα, δε μου 'πεψες καλά, μόνο τσι συμφορές σου
μα διακονιάρη στσι χαρές, δε θα με ιδείς ποτέ σου.

Πουλί, σε τάφο μερακλή μην πας να κελαηδήσεις
γιατί γλυκές αθιβολές πολλές, θα του ξυπνήσεις.

Αγάπη μόνο έδιδα αυτού του ψεύτη κόσμου
κι η πλερωμή μου ήτανε: αν έχεις κι άλλη, δώσ' μου.

Ο κόσμος π' ονειρεύτηκα, μόνο τσ' αυγής ταιριάζει
γι' αυτό 'χω και την πεθυμιά, σαν φεύγω, να χαράζει.

- Γιώργης Σταυρακάκης (Μιχαλόμπας)
Από το βιβλίο "Θλιμμένη Χαραυγή" - Εκδόσεις Σείστρον

Κομμάτι...Κομμάτι...Piece by piece

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους...

'Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν και η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη...Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια. Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει:-'Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;'-'Όχι, δεν μπορώ' απάντησε ο Πλούτος. 'Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα'. Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.-'Σε παρακαλώ, βοήθησέ με' είπε η Αγάπη.-'Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη.. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου' της απάντησε η Αλαζονεία. H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.-'Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου'.-'Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου' είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:-'Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!'Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση:-'Γνώση, ποιος με βοήθησε';-'Ο Χρόνος' της απάντησε η Γνώση.-'Ο Χρόνος;' ρώτησε η Αγάπη. 'Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;' Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: 'Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη'.

Μάνος Χατζιδάκις - 'Το Νησί'

Words of Wisdom...

*

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ , ΛΙΓΟΥΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ....

Ένα μεγάλο ψέμα...

Η αλήθεια ενυπάρχει στην αγάπη... Η αγάπη δεν υπάρχει όμως χωρίς αλήθεια...

Eternal truth...

*

Happiness Isn't Real Unless It Is Shared...

-Christopher McCandless

Σκόρπιες σκέψεις...

*

Ζούμε σε έναν βαρετό κόσμο... βαλτωμένο... γεμάτο πλήξη, ρουτίνα, καθημερινότητα... Πριν ξυπνήσουμε ένα πρωί και είμαστε ήδη ηλικιωμένοι στη ψυχή και όχι στο σώμα... ίσως είναι ο καιρός να κάνουμε όλοι μας μια επανάσταση μέσα μας... Αλλάξτε συνήθειες, βγείτε απο το πρόγραμμα της ζωής σας, πάρτε τα ρίσκα σας, κάντε κάτι ωραίο για τον εαυτό σας και μετά κάντε κάτι ωραίο για τον άνθρωπό σας, κάντε κάτι αυθόρμητο, κάντε μια τρέλλα, κάντε ένα όνειρο μικρό και μετά πραγματοποιήστε το, δώστε ρυθμό στη ζωή σας. Το σύμπαν πάλλεται, το ίδιο οι καρδιές μας. Γιατί η ζωή μας να διαφέρει σε αυτό;

*