Αντίο Νίκο...

http://www.youtube.com/watch?v=npRTttchy20

Στίχοι: Θωμάς Κοροβίνης

Μουσική: Γιώργος Σφυρίδης

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου & Μαρία Θωίδου ( Ντουέτο )

Χασμίν στην Αλεξάνδρεια

Σιμούν μες στη Σαχάρα

της Σαλονίκης μοναχά

Βαρδάρης στην Καμάρα.

Τυφώνας στο Λος Άντζελες

μουσώνας στη Βομβάη

Βαρδάρης στο Θερμαϊκό

φυσάει και μας πετάει.

Βοριάς φυσάει στο Αϊβαλί

αύρα στον κόλπο Γέρας

για μας Βαρδάρης ο τρελός

αφέντης και πατέρας.

Έλα κι εσύ σκληρέ Γαρμπή

και τι θα βρεις να πάρεις

μας έπνιξε η μοναξιά

μας σκόρπισε ο Βαρδάρης.

Της κακομοίρας θα γίνει...!

Μικρού, μικρού, μικρού του μεροκάματου, μικρού του μεροκάματου κι η κάψα μου μιγάλη, λέου τη μια να παντρευτού, μα πιο καλά σαν του σκεφτού μα πιο καλά σαν του σκεφτού του αναβάλου πάλι. Τάληρα τάληρα τάληρα μόνο έντικα, τάληρα μόνο έντικα με τις κρατήσεις δέκα, δεν φτάνουνε για πάρτη μου και θέλου και γυναίκα... Τάληρα τάληρα τάληρα μόνο έντικα τάληρα μόνο έντικα με τις κρατήσεις δέκα δεν φτάνουνε για πάρτη μου και θέλου και γυναίκα....

Όχι άλλο κάρβουνο...

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι....

το πλήρες κείμενο:

http://dimitrelimphoto.blogspot.com/2010/04/blog-post.html

Τσακλαγιανγκίλ

τσακλαγιανγκίλ...!!!

Θέλω κι εγώ μια επιδότηση

Παρά του ότι γεννήθηκα στην Αθήνα και ωρίμασα στους δρόμους της, κατάγομαι και εγώ από αγροτική οικογένεια.Συχνοτίζομαι με αγρότες, ξέρω τα προβλήματά τους, ξέρω και τα πλεονεκτήματά τους. Θεωρώ πάντως τον εαυτό μου εξαιρετικά αδικημένο. Δουλεύω τακτικά από το 1969 από ηλικία 19 ετών. Άλλοτε με ανύπαρκτες αμοιβές, άλλοτε με μετριότατες αμοιβές και πολλές φορές με πολύ καλές αμοιβές.

Τα πάντα εξαρτώνται από εμένα. Πρώτα έδινα και μετά έπαιρνα. Πάντως ποτέ κανένας δεν μου επιδότησε την δουλειά μου. Αυτοί που με είχαν ανάγκη αποτιμούσαν την εργασιακή μου αξία και με πλήρωναν. Επίσης δούλευα όλο το χρόνο. Στην αρχή οκτάωρο και αργότερα όταν εξελίχθηκα σε στέλεχος έφτανα εύκολα στο δωδεκάωρο την ημέρα. Αντίθετα από ότι σας έχω δει εσάς τους συγγενείς μου, αλλά και τους άλλους φίλους στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία που περισσότερες ώρες περνάτε στο καφενείο, συζητώντας τα πολιτικά θέματα και λιγότερο στο χωράφι.Αφήστε που με την τεχνολογία που έχει έρθει πια ένα μεγάλο κομμάτι της καλλιέργειας γίνεται μακριά από το χωράφι με ηλεκτρονικά μέσα.

Αν θέλετε να είμαι ειλικρινής δεν είναι δίκαιο να δουλεύετε λιγότερο από 40-50 μέρες το χρόνο και να επιδοτήστε από πάνω. Μα θα μου πείτε ότι έχετε μια πολύ δύσκολη δουλειά που τα αποτελέσματά της πολλές φορές εξαρτώνται από άλλους παράγοντες και όχι από εσάς. Δεν διαφωνώ, όμως μην περιφρονείτε την δουλειά των άλλων. Δεν υπάρχει άχρηστη δουλειά. Αν ήταν άχρηστες οι δουλειές δεν θα γινόντουσαν.

Αφήστε που εσείς φταίτε για ένα μεγάλο ποσοστό για την δυσμενή θέση σας.Ανήθικοι έμποροι γεωργικών μηχανημάτων σας πείσανε να αγοράσετε υπερπολυτελή τρακτέρ με κλιματισμό και υπερσύγχρονα στερεοφωνικά για ελάχιστη στρεμματική ιδιοκτησία. Ενώ εάν τα βρίσκατε μεταξύ σας ανά πέντε αγρότες ένα τρακτέρ θα ήταν αρκετό. Έτσι θα χρωστάγατε λιγότερα και όποιος δεν χρωστάει περνάει καλά.

Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω είναι ότι όλα αυτά που κάνετε μας ενοχλούν πολύ. Κατ’ αρχήν εμάς όταν ταξιδεύουμε για δουλειές και τις χάνουμε, που δεν μπορούμε να εκτελέσουμε τις υποχρεώσεις μας, την τροφή που θα στερηθούμε μετά από λίγο, τις μεγάλες ζημίες που θα υποστούν οι επιχειρήσεις, τον τσαμπουκαλίδικο τρόπο που μιλάτε στα κανάλια, που σας διαπομπεύουν μερικές φορές οδηγώντας την Πετρούλα και την Θώδη στις καταλήψεις σας γελοιοποιώντας έτσι τα πάντα.

Μου είπαν επίσης ότι εκεί που έχετε κάνει τα μπλόκα πηγαίνετε μόνο τις ώρες του Δελτίου ειδήσεων μπας και έρθει κανένα κανάλι. Τις υπόλοιπες ώρες είστε στο καφενείο ή στο σπίτι εμπιστευόμενοι επ’ αμοιβή την φύλαξη των τρακτέρ σας σε οικονομικούς μετανάστες. Ελπίζω τουλάχιστον αυτό να είναι ψέμα.

Και η Ελλάδα αγαπητοί μου αγρότες δεν μπορεί να σας δώσει τίποτα από αυτά που ζητάτε. Διότι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Δεν υποστηρίζω την σημερινή κυβέρνηση, την οποία δεν ψήφισα, αλλά σας λέω ότι δεν είναι θαυματοποιοί. Αν βρεθούν χρήματα για να σας δώσουν αυτά που ζητάτε, θα τα στερήσουν από κάποια άλλη λαϊκή ομάδα που ίσως τα δικαιούται περισσότερο από εσάς.

Ακολουθείστε ένα διαφορετικό δρόμο. Συνεργαστείτε επί της ουσίας της αγροτικής παραγωγής, αλλάξτε καλλιέργειες, απαρνηθείτε τις επιδοτήσεις. Διάβαζα τις προάλλες, ότι στην Κοζάνη βγάλανε τα στάρια και βάλανε φακές και πάνε πάρα πολύ καλά. Ξέρω ότι οι αμυγδαλιές δίνουν ένα πολύ καλό εισόδημα αντικαθιστώντας εντατικές καλλιέργειες. Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν χίλιες εναλλακτικές ιδέες για να πάει η γεωργία μπροστά.

Για πολλά από αυτά τα θέματα δεν φταίτε καθόλου εσείς. Φταίνε οι Διευθύνσεις Γεωργίας των Νομαρχιών που κοιμούνται όρθιες. Και μην νομίζετε ότι στην κτηνοτροφία είναι καλύτερα τα πράγματα. Κάποιοι στρογγυλοκαθισμένοι Υπουργοί Γεωργίας του παρελθόντος οδήγησαν τις κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις στα χέρια 5-10 μεγάλων εταιρειών, αντίθετα προς την καπιταλιστική Γερμανία που οι κτηνοτρόφοι παράγουν και πωλούν οι ίδιοι το προϊόν τους. Στα μαγαζάκια της επαρχίας τους και στις λαϊκές αγορές κρατώντας μια μεγάλη αυτονομία.


Θυμάμαι πριν από χρόνια που είχε προωθηθεί η καλλιέργεια της σόγιας σαν δεύτερη ετήσια καλλιέργεια στο ίδιο χωράφι, πράγμα το οποίο αρνηθήκατε κατηγορηματικά γιατί είχε κόπο και έπρεπε να δουλέψετε 15 μέρες παραπάνω μέσα στον χρόνο.
Ανεξάρτητα λοιπόν από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός είναι σαφές ότι εξ’ αιτίας ορισμένων συγκεκριμένων ανθρώπων και μιας τεράστιας κακοδιαχείρισης η Ελλάδα περνάει μια μεγάλη κρίση που ακουμπάει όλους μας ανεξαρτήτως. Την ίδια δηλαδή που κάποτε πέρασε η Χιλή. Μια κρίση που σκότωσε τον Αλιέντε και οδήγησε την χώρα τότε στην δικτατορία.

Το ίδιο πάτε να κάνετε και εσείς τώρα. Κρατηθείτε, βοηθήστε να φύγουμε από την κρίση. Και όταν με το καλό βγούμε, γιατί είναι σίγουρο ότι θα βγούμε, τότε απαιτήστε τα δεδουλευμένα. Και αν έχετε πολλή ενέργεια μέσα σας και θέλετε να ξεδώσετε, και αν έχετε πολύ μαχητικότητα και θέλετε να την εκδηλώσετε υπάρχει τρόπος. Ανασκουμπωθείτε και δουλέψτε λίγο παραπάνω, σκεφθείτε την Ελλάδα, μειώστε τα φυτοφάρμακα, μειώστε την ασύδοτη χρήση των λιπασμάτων και πηγαίνετε προς την αυτοδικία.

Δηλαδή άμα πέσει στην αντίληψή σας κάποιος μεσίτης, κάποιος πολιτικός παράγοντας, κάποιος διευθυντής, πολιτευτής που σας έχει αδικήσει είτε προσωπικά, είτε σαν ομάδα ρίξτε του καμία γερή φάπα. Γιατί να θυμάστε : «Ο φόβος φυλάει τα έρμα».

- Ηλίας Μαμαλάκης

CAE Guy

Let's get this straight ! 

I sit in a cubicle.
I do analysis that is or is not accepted or used.
I have to deal with management, designers, stylists!
I have to present technical papers.
I have to sit through other's technical papers.
I love it when I "get it right".
I enjoy being the one that "knows things".
It's not that I hate computers, I'd just rather read a book, play with my kids, or work in my woodshop after sitting in front of a computer all day.
I'm The CAE Guy.

Οδηγός "χρεοκοπίας"- η αλήθεια για το χρέος

Επιμέλεια: Γιώτα Ηλιού, Μιχάλης Πολυδώρου

"Οι ωραίοι έχουν χρέη" και οι ωραίοι ως Ελληνες ακόμη περισσότερα. Πλέον μπήκε στη ζωή των νοικοκυριών και το περίφημο σπρέντ. Λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, πολύ περισσότεροι όμως το νιώθουν ή θα το νιώσουν στην τσέπη τους. Το χρέος μας σε χρυσάφι ξεπερνά σε ύψος τον Πύργο του Αϊφελ, αλλά η ελληνική οικονομία μοιάζει με τον Πύργο της Πίζας. Πέφτει, δεν πέφτει, πέφτει, δεν πέφτει!

"Χρωστάμε και της Μιχαλούς", λέει η παροιμία. Ποια είναι όμως η σύγχρονη Μιχαλού; Πόσα χρωστάμε και που; Ποιοι είναι οι δανειστές μας; Τι δόση πληρώνουμε, τι σημαίνει χρεοκοπία, ποιες είναι οι επιπτώσεις σε καταθέσεις και αποταμιεύσεις, ποιός χάνει, ποιός κερδίζει; Απλές ερωτήσεις, δύσκολες απαντήσεις.

Τί είναι δημόσιο χρέος;

Όταν οι ανάγκες μιας χώρας δεν καλύπτονται από το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) αυτή χώρα καταφεύγει στον δανεισμό. Το ποσό που χρωστάει είναι το δημόσιο χρέος, το οποίο συνήθως εκφράζεται σε ποσοστό του ΑΕΠ.

Χρέος είναι αυτό που χρωστάμε σήμερα συνολικά και προέρχεται από την συσσώρευση των ελλειμμάτων διαχρονικά. Συνήθως το χρέος αυξάνεται πιο γρήγορα από το άθροισμα των ελλειμμάτων, γιατί πολλές φορές τα ελλείμματα δεν περιλαμβάνουν όλες τις δαπάνες. Οι πρόσφατες αναθεωρήσεις, «έστειλαν» το δημόσιο έλλειμμα της χώρας στο 12,7% του ΑΕΠ

Πόσα χρωστάμε ως χώρα; Πόσο χρεωμένος είναι κάθε πολίτης; Ως χώρα χρωστάμε κάτι παραπάνω από την αξία που έχει όλος ο χρυσός των ΗΠΑ. Σε χρυσάφι, χρωστάμε δύο φορές το ύψος του Πύργου του Άιφελ.

Πάρτε μολύβι, χαρτί και ...κομπιουτεράκι:

326 δισ. ευρώ χρέος του Ελληνικού Δημοσίου για το 2010

+ 30 -40 δισ. ευρώ ομόλογα του Δημοσίου, που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το λεγόμενο ενδοκυβερνητικό χρέος- απαιτείται μάλιστα «επικαιροποίηση» του ποσού αυτού)

+25 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο

+8 δισ. ευρώ χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς

+ 1,7 δισ. ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν

+1,3 δισ. κόστος αποζημιώσεων εργαζομένων στην Ολυμπιακή

+1,0 δισ. κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων

ΣΥΝΟΛΟ: 390 δισ. ευρώ χρέος, δηλαδή 120.000 ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια. Αρα κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά περί τα 30.000 ευρώ!

Στα 390 δις ευρώ πρέπει να προσθέσουμε και 450 δις ευρώ, το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων Επιπλέον, 280 δισ. ευρώ που αποτελούν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες. Με λίγα λόγια χρωστάμε ένα σύνολο της τάξης του 1,1τρις. ευρώ!

Σε αυτά δεν περιλαμβάνεται το πακέτο στήριξης των τραπεζών ύψους μέχρι 28 δισ. ευρώ, μέρος του οποίου θεωρείται κάποιας μορφής «επένδυση» στο κεφάλαιο των τραπεζών, ενώ κάποιο άλλο μέρος αποτελείται από εγγυήσεις που θα αναγκασθεί να καλύψει το κράτος.

Τα ελλείμματα αφορούν τη διαφορά εσόδων – εξόδων (στα έξοδα δεν περιλαμβάνονται τα χρεολύσια) κάθε χρόνο. Ενώ κάθε νοικοκύρης προγραμματίζει τις δαπάνες του ανάλογα με τα έσοδα που εύλογα προσδοκά, στο Δημόσιο πρώτα θεσμοθετούμε παροχές και μετά αναζητούμε τους πόρους.

Εάν δηλαδή αθροίσουμε τις υποχρεώσεις του Δημοσίου Χρέους σε όλο το φάσμα της Δημόσιας Οικονομικής Δραστηριότητας, τότε η πραγματική υποχρέωση του Κράτους αντιστοιχεί στο 400% του ΑΕΠ, ποσοστό συγκλονιστικό.

Λογιστικά, τώρα, ο υπολογισμός του Δημοσίου Χρέους, σύμφωνα με τον επίσημο τρόπο καταμέτρησής του, ανέρχεται τώρα στο 133,6% του ΑΕΠ. Να θυμήσουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη το παρέδωσε στο 107% και η κυβέρνηση Καραμανλή στο 120%. Ωστόσο, αυτή η εικόνα είναι απλώς λογιστική. Το επί της ουσίας σύνολο των υποχρεώσεων του Δημοσίου ανέρχεται στο τετραπλάσιο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος!

Πού χρωστάμε; Ποιοι είναι οι δανειστές μας;

Ο δανεισμός του κράτους γίνεται κυρίως μέσω των εκδόσεων κρατικών ομολόγων και μέσω του ΟΔΔΗΧ, του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Εκδίδονται πενταετή, δεκαετή, ακόμα και 30ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.

Δανειστές μας είναι μεγαλοεπενδυτές που δρουν μέσω επενδυτικών οίκων ανά τον κόσμο, χρηματοοικονομικοί οίκοι και τράπεζες, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ενώ τα ομόλογα κρατών αγοράζονται επίσης και από άλλα κράτη. Πάντως, οι περισσότερες αγορές ομολόγων γίνονται από το χρηματοοικονομικό κέντρο του Λονδίνου στη Μεγάλη Βρετανία, το γνωστό City. Με άλλα λόγια αυτοί οι Οικοι που μας υποβαθμίζουν, αυτοί και μας δανείζουν με το επιτόκιο στα ύψη.

Τί δόση πληρώνει το ελληνικό κράτος για την αποπληρωμή;

Ζούμε με δανεικά. Ακόμα και για να αγοραστεί ένα φωτοτυπικό μηχάνημα από μία δημόσια υπηρεσία, το κράτος πρέπει να δανειστεί.

Από τα 57 δισ. ευρώ φόρους που «θέλει» να εισπράξει το Δημόσιο – θεωρητικά –το 2010, τα 40 δισ. ευρώ και πλέον, θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Τα υπόλοιπα, δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις.

Το ποσό που καταβάλλεται κάθε χρόνο για την αποπληρωμή των «δανεικών», είναι μεγαλύτερο από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από όσες δαπάνες αναλογούν σε σημαντικά υπουργεία, όπως το Άμυνας, της Ανάπτυξης κ.λπ.

Η απότομη αύξηση του κινδύνου που συνοδεύει τον ελληνικό δανεισμό, δηλαδή της διαφοράς αποδόσεων 10ετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων, το spread, διαφοροποιεί κάθε φορά το ποσό που πρέπει να αποπληρώσουμε για τον δανεισμό μας. Για παράδειγμα, η αύξηση του spread κατά 0,10%, μπορεί να απαιτήσει επιπλέον 10 δισ. ευρώ ετησίως.

Θυμίζουμε ότι μέχρι πρόσφατα οι ελληνικές τράπεζες κερδοσκοπούσαν (carry trade) αγοράζοντας τους ομολογιακούς τίτλους που εξέδιδε το ελληνικό κράτος με 4,5% και καταθέτοντάς τους ακολούθως ως ενέχυρο δανείζονταν με 1% από την ΕΚΤ, ώστε να συνεχίσουν τις επενδύσεις αυτές καρπούμενες τη διαφορά. Όμως, οι αγορές μακροχρόνιων τίτλων αποτελούν μεσομακροχρόνια επένδυση, ενώ ο δανεισμός των ίδιων των τραπεζών είναι βραχυχρόνιος. Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να αποπληρώσουν την ΕΚΤ, οι εγχώριες τράπεζες χάνουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα. Κάμψη της ζήτησης ισοδυναμεί με αύξηση του κόστους διάθεσής τους (επιτόκιο) στη διεθνή αγορά.

Είναι δυνατόν να μηδενίσουμε το δημόσιο χρέος;

Όχι. Η αύξηση του κόστους του ελληνικού κρατικού δανεισμού, θεωρείται βέβαιη και θα έχει ανοδική συνέχεια γιατί η ελληνική οικονομία παραμένει στην ύφεση και έχει πέσει στην παγίδα του χρέους.

Δηλαδή, δανείζεται για να εξυπηρετήσει τα χρέη της τα οποία έχουν αποκτήσει αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική, αφού δεν παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα.

Ο μόνος δρόμος, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, είναι αυτός των ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλα είναι να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου και να αναδιαρθρωθούν οι περιβόητοι και διαβόητοι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους.

Εάν η «λυπητερή» που αναπόφευκτα θα πληρώσει το ελληνικό κράτος δεν επιμερισθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ώστε να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας, τότε η χώρα θα κινδυνεύει να βυθιστεί σε παρατεταμένη κρίση.

Υπάρχει χώρα που δεν χρωστά; Ποια χρωστά τα λιγότερα;

Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ΕΕ εμφάνισαν η Ιρλανδία (7,1% του ΑΕΠ), η Μεγάλη Βρετανία (5,5%), η Ρουμανία (5,4%), η Ελλάδα (5%), η Μάλτα (4,7%), η Λετονία (4%) και η Πολωνία (3,9%).

Πλεονάσματα παρουσίασαν το 2008 η Φινλανδία με 4,2%, η Δανία με 3,6%, το Λουξεμβούργο με 2,6%, η Σουηδία με 2,5%, η Βουλγαρία με 1,5%, η Ολλανδία με 1% και η Κύπρος με 0,9%.

Τι σημαίνει χρεοκοπία;

Χρεοκοπία σημαίνει παύση πληρωμών των υποχρεώσεων. Μια χώρα πληρώνει κεφάλαιο και τόκους από τα δάνεια που έχει πάρει έχοντας δυο βασικές πηγές: Τους φόρους και τον νέο δανεισμό.

Συνήθως όταν κάποιος δηλώνει παύση πληρωμών, παρεμβαίνει το ΔΝΤ και γίνεται κάποια ρύθμιση. Υποχρεούται να καταβάλει ένα μέρος για να μπορεί να μετέχει των διεθνών συναλλαγών. Αυτό όμως έχει και τις συνέπειές του, διότι το ΔΝΤ επιβάλλει τους όρους του και στην ουσία είναι αυτό που ασκεί την οικονομική πολιτική.

Ποιοι χάνουν:

α) Οι πρώτοι που χάνουν από μια χρεοκοπία πάντα είναι οι δανειστές.

β) Μετά χάνει αυτός που χρεοκοπεί. Κατʼ αρχήν δεν είναι αξιόχρεος και δεν τον δανείζει κανένας. Μόνο τοκογλύφοι και αυτοί με υψηλά επιτόκια και σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.

Ομόλογα του ελληνικού κράτους έχουν: ξένοι ιδιώτες και θεσμικοί και Έλληνες ιδιώτες και θεσμικοί. Όλοι αυτοί χάνουν. Μεγάλες ποσότητες ομολόγων του ελληνικού κράτους έχουν οι ελληνικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα γράψουν μεγάλες ζημιές σε μια περίοδο που χάνουν και από αλλού. Αυτό ενδεχομένως θα δημιουργήσει πανικό στους αποταμιευτές που θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Εικόνες κατάρρευσης.

Αυτός είναι και ο λόγος που σε κρίσιμες περιόδους οι αρχές κλείνουν τις τράπεζες για όσο χρειαστεί. Χωρίς τραπεζική ρευστότητα όμως η οικονομική δραστηριότητα της χώρας μειώνεται δραματικά. Άρα, μειώνονται τα έσοδα από φόρους. Χωρίς χρήματα από δάνεια ή από φόρους το κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές λειτουργίες.

Κινδυνεύουν καταθέσεις & μετοχές

Τυπικά οι ιδιωτικές καταθέσεις είναι διασφαλισμένες. Ουσιαστικά όμως σε μια κρίση πανικού αν πάμε αύριο όλοι να ζητήσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες αυτές δεν υπάρχουν.

Η αξία των μετοχών σε ένα τέτοιο περιβάλλον πέφτει δραματικά. Κάποιες εταιρείες βάζουν λουκέτο. Το πρόσφατο παράδειγμα στη χρεοκοπία της Αργεντινής είναι χαρακτηριστικό. Το κόστος για την ευρωζώνη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το να τείνουν χείρα βοηθείας. Χείρα βοηθείας βέβαια θα σημάνει και επίτροπο δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Σύμφωνα με το Foreign Policy (τεύχος Ιαν/Φεβ 2009) οι 5 χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να ακολουθήσουν την Ισλανδία στο δρόμο της χρεοκοπίας είναι κατά σειρά: Μεγ. Βρετανία, Λετονία, Ελλαδα, Ουκρανία, Νικαράγουα.

Το κοινό σημείο των 5 χωρών της παραπάνω λίστας είναι το τεράστιο χρέος. Το κρίσιμο και για τις πέντε χώρες είναι να μπορέσουν να συνεχίσουν να δανείζονται, κάτι εξαιρετικά δύσκολο γιατί οι πάντες «είναι στη γύρα» για να βρουν δανεικά, ακόμα και χώρες που δεν έχουν άμεσο και πιεστικό πρόβλημα (με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ). Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτοί που υποτίθεται ότι αγοράζουν τα ομόλογα (άρα δίνουν τα “δανεικά”) είναι κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι οι ίδιοι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας! Φαύλος κύκλος.

Η διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες 4 χώρες της λίστας είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Το Euro είναι αλήθεια μας έχει γλιτώσει από χειρότερες καταστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Οι υπόλοιπες 4 χώρες έχουν τη διέξοδο να τυπώσουν επιπλέον χρήμα και να προσποιηθούν ότι πληρώνουν προσωρινά κάποιες από τις υποχρεώσεις τους (και να μειώσουν με μια υποτίμηση το χρέος τους), με αντίτιμο όμως -μεσοπρόθεσμα- την κατάρρευση του νομίσματος τους και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

Χρωστάμε και της Μιχαλούς

Συμπέρασμα, «χρωστάμε και της Μιχαλούς». Μια εκδοχή για την προέλευση της φράσης αναφέρει ότι στα χρόνια του Όθωνα βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου η ταβέρνα της Μιχαλούς. Η Μιχαλού ήταν παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια. Είχε περιορισμένη πελατεία, στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού ξεφτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της.

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος αδυνατώντας να βρει χρήματα για να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και αν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, του απαντούσαν «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς». Μπορεί η εκδοχή αυτή να είναι κατασκευασμένη, να μην ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, το βέβαιο είναι όμως ότι στη σύγχρονη Ελλάδα "παραμιλάμε" από τα χρέη!

- http://www.nooz.gr

A motivation for knowledge

http://www.bbc.co.uk/iplayer/episode/b00q0hh2/Aristotles_Lagoon/

After watching recently the Aristotle's Lagoon, a documentary about the first observations of Aristotle's about biology, I would like to refer to just two points.

1. We are full of "national pride", but under the surface, stupidness and darkness reigns the mind. At the end of this documentary (at time ~ 53:45) a Greek shopkeeper nods his head, as he watches the narrator of this documentary passing by in front of him, wondering what a "malakas" guy, the narrator should be. Most Greeks do the same, even between them. May the whole world teach us our history in such a way that our schools never did.

2. The last thing impressed on my mind are the words of Aristotle as they come out of the mouth of the narrator:

"All men, desire to know,
but, not all forms of knowledge are equal
the best is the pure and disinterested search for the causes of things.
Searching for them is the best way to spend a life."

- Aristotle

Τελικά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν...

«Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων».

-Εμμανουήλ Ροΐδης

Greece for ever (wtf)

At the time that Mr. Karamanlis, the Greek Prime Minister was arriving at the Odysseas Elytis Airport of Mytilene and the airport was full of policemen, I recorded this video. A woman is looking for a wheelchair in order to move her friend. As long that such a thing doesn't exist in the Greek Reality, the woman is using a baggage cart. All these things happened while my flight had a one hour delay because of all this pre-election activity.

Πότερος τούτων Χείρων (ή Χοίρων στην περίπτωση μας) εστί;

Η πολιτιστική εξέλιξη μιας χώρας, η κουλτούρα της και το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων της, φαίνεται από την τηλεόρασή της.

The Son of Wind

Δεν διαβάζω εφημερίδες. Δεν βλέπω τηλεόραση. Καθόλου τον τελευταίο καιρό. Κι όμως τα νέα τα μαθαίνω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όχι δεν είναι η αγορά ενός νέου ποδοσφαιριστή από ομάδα με τιμή εξωφρενική. Ούτε η είδηση για ντοπαρισμένους αθλητές. Είναι από τις ειδήσεις που ακούγονται λιγότερο σε αυτή τη χώρα για ανθρώπους που συνήθισαν να βαδίζουν μόνοι τους. Να μην περιμένουν τίποτα από το κράτος και από τους γλοιώδεις τύπους που περιβάλλουν τον αθλητισμό. Και όπως είναι φυσικό δεν είναι εύκολο να βρεις μια τέτοια είδηση ακόμα και στο διαδίκτυο. Και η είδηση είναι ότι: 

Παγκόσμιος πρωταθλητής στους masters στην κατηγορία Raceboard

Στα πλαίσια της προετοιμασίας του ο Νίκος Κακλαμανακης πρόσθεσε στην συλλογή του άλλο ένα χρυσό μετάλλιο. Κέρδισε το παγκόσμιο masters στην κατηγορία Raceboard, αφήνοντας πίσω του το πορτογάλο Joao Rodrigues (που κέρδισε το ευρωπαϊκό το 2008, ήρθε δεύτερος στο παγκόσμιο την ίδια χρονιά και έχει συμμετέχει και αυτός σε 5 ολυμπιάδες) και τον Barrie Edgington ( 12ο στην ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, παγκόσμιο πρωταθλητή το 1991 και εθνικός προπονητής της Αγγλίας)

Για κάποιους ο άνεμος σημαίνει πολλά. Είναι η αντιμετώπιση της ίδιας της ζωής. Για άλλους απλά τίποτα.

Τα δήθεν ... που έλεγε και ο Παπάζογλου

*

Φτιαγμένες ειδήσεις, φτιαγμένα δελτία, γραβάτες, ζελέ στα μαλλιά, ξύλινη γλώσσα, ντεμέκ ρεπορτάζ, επιβλητική μουσική, δήθεν σοβαρότητα, δήθεν εγκυρότητα. Ο ανταγωνισμός του σαββατοκύριακου, ποια εφημερίδα θα είναι πιο βαριά, ποια θα έχει πιο πολλές σαχλαμάρες μέσα, ποια θα πουλήσει πιο πολλά φύλλα. Και πίσω απ' όλα αυτά; Η ΓΚΑΦΑ.

http://www.tvxs.gr/v14773

Μήπως τελικά είμαστε εμείς οι ίδιοι η εστία του κακού και όχι όλοι οι άλλοι; Μήπως έχουμε πια τυφλωθεί από τον εθνικισμό; Από εκφράσεις τύπου ότι σαν και εμάς δεν υπάρχει τίποτα άλλο; Μήπως λέω;

*

Παλάτια στην άμμο...

*

ΤΕΧΝΟΚΑΤ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Με ελιγμούς προσπαθεί να ξεφύγει η εργοδοσία

*
Αμφίβολες οι «εγγυήσεις», με τις οποίες χτες πέτυχε να σταματήσει τον πολυήμερο αγώνα

Συνεχίζεται ο πολυήμερος αγώνας των εργαζομένων στην εταιρεία δομικών μηχανημάτων ΤΕΧΝΟΚΑΤ, στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, που διεκδικούν την καταβολή των δεδουλευμένων για τους τελευταίους 7 μήνες. Τις τελευταίες μέρες, οι εργαζόμενοι περιφρουρούν το εργοστάσιο και εμποδίζουν την έξοδο φορτηγών που μεταφέρουν εμπορεύματα. Αυτό φαίνεται πως πίεσε την εργοδοσία και άρχισε τις απειλές, τις κλήσεις σε αστυνομία και εισαγγελία.

Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, οι καθυστερήσεις στις πληρωμές έως και 2 μήνες, ήταν σχεδόν μόνιμο φαινόμενο τον τελευταίο χρόνο. Από τον περασμένο Νοέμβρη και ενώ οι εργαζόμενοι έφτασαν να δουλεύουν μέχρι και 130 ώρες υπερωρίες το μήνα, σταμάτησε τις πληρωμές και έδινε μόνο υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Παράλληλα, απειλούσε ότι θα κόψει 20 ευρώ από το μεροκάματο και θα απολύσει όποιον αρνείται την υπερωριακή απασχόληση. Με την παρέμβαση του ΠΑΜΕ, που καθημερινά βρίσκεται στο πλευρό τους, οι εργαζόμενοι μπήκαν σε επίσχεση και άρχισαν την περιφρούρηση του εργοστασίου. Η πίεση που δέχθηκε η εργοδοσία ήταν σημαντική, αφού αμέσως άρχισε να πιέζει μεμονωμένα τους εργαζόμενους να βγουν από την επίσχεση, τάζοντας ότι θα τους δώσει αμέσως 3.000 ευρώ από τα χρωστούμενα. Οι εργαζόμενοι δεν υποχώρησαν.

*

Ανησυχητική εξέλιξη χτες
*
Χτες εμφανίστηκαν στο εργοστάσιο οι γνωστοί από την υπόθεση Λαναρά, συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Με τη δική τους υπόθαλψη και ανοχή και κάτω από τις απειλές της αστυνομίας ότι θα φέρει τα ΜΑΤ, οι εργαζόμενοι συμφώνησαν να προχωρήσουν σε ένα συμβιβασμό που είναι αμφίβολο αν τους εξασφαλίζει δεδουλευμένα. Ο εργοδότης συμφώνησε να υπογράψει ένα χαρτί, με το οποίο δηλώνει ότι τους εκχωρεί μέρος των απαιτήσεων που έχει από μια εταιρεία στο Αμπού Ντάμπι, η οποία του χρωστά χρήματα για την αγορά ενός μηχανήματος. Σαν αντάλλαγμα, οι εργαζόμενοι θα φύγουν από την είσοδο του εργοστασίου και δε θα εμποδίζουν την έξοδο φορτηγών.

Το μέρος των απαιτήσεων που συμφώνησε να εκχωρήσει ο εργοδότης, υπογράφοντας ένα χαρτί που καμία αξία δε φαίνεται να έχει, αφορά την καταβολή 1.000 ευρώ για τους 16 εργαζόμενους που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας και την καταβολή 2 μισθών για το σύνολο των 50 εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ θα βρίσκεται δίπλα στους εργαζόμενους και θα προσπαθεί να οργανώσει τον αγώνα τους μέχρι την τελική δικαίωση.

Διαβάστε περισσότερα εδώ:

http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=10/6/2009&pageNo=26&direction=1

και λίγα  είναι αυτά που λέει...

*

SOUL VS Bak

**

http://www.bakdergisi.com/

*

Νεο-έλληνες όλης της επικράτειας σας ενημερώνω ότι μπορείτε να νιώθετε από σήμερα λιγότερο εθνικιστές. Διότι στη γειτονική Τουρκία κυκλοφορεί περιοδικό που απλά "τα σπάει". Όπως και οι Τούρκοι φωτογράφοι άλλωστε. Κατεβάστε όλα τα τεύχη και μελετήστε τα. Θα μπορούσα να το συγκρίνω με το ελληνικό "SOUL". Αν και είναι πολύ μεγαλύτερο σε ύλη. Μπράβο και πάλι μπράβο. Έτσι για να πάρουμε και εμείς καμιά καλή ιδέα για δημιουργικότητα.

*

PS: Christo thanx.

Το FACEBOOK των αρχαίων...

Πατήστε οπωσδήποτε εδώ!!!

*

Αυτή η αφορμή... Οι σκέψεις δικές σας...

*

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο αποφυλακισμένος Χριστόφορος Κολόμβος ζητάει από την βασίλισσα Ιζαμπέλ να επιστρέψει για μια τελευταία φορά στον Νέο Κόσμο.

Βγαίνοντας από την συνάντηση σταματάει τον αυλικό Σάντσεζ και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

Σ: Είστε ένας ονειροπόλος.
Χ.Κ.: Κοιτάξτε εκεί έξω. Τι βλέπετε;
Σ: Βλέπω πύργους. Βλέπω παλάτια, βλέπω καμπαναριά. Βλέπω πολιτισμό. Και βλέπω μυτερές κορυφές που φτάνουν στον ουρανό!
Χ.Κ.: Όλα αυτά έγιναν από ανθρώπους σαν κι εμένα. Όσο καιρό κι αν ζήσεις, ένα πράγμα δε θ΄αλλάξει ανάμεσά μας. Εγώ το έκανα, όχι εσύ.

Τελειώνοντας η ταινία ο Χριστόφορος Κολόμβος αναπολεί με δάκρυα το πρώτο εκείνο ταξίδι.

"Life has more imagination than we carry in our dreams....."

*

Αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κάτι κακό. Κάθε άλλο. Η άγνωστη και σκοτεινή πλευρά του είναι αυτή που μας φοβίζει και μας παρακινεί να το παραμερίσουμε. Όμως μόνο όταν γνωρίζεις και κατανοείς κάτι πραγματικά δύσκολο, τότε μόνο νιώθεις την ικανοποίηση και την χαρά της γνώσης. Τότε βιώνεις πραγματικά την εμπειρία. Τα εύκολα είναι βαρετά και πολλές φορές πίσω από μια τεράστια πολυπλοκότητα βρίσκεται κάτι εύκολο και φτηνό. Τα απλά πράγματα είναι τα δύσκολα. Όπως λέει και ο Αριστείδης Χαιρέτης ή "Γιαλάφτης": "Όλα τα σπουδαία πράγματα είναι χαμηλά. Στα λίγα μέσα είναι τα πολλά."

*

Tom, thank you for everything...

**

Έχω διαβάσει αρκετά για τον Τομ, αλλά μια εικόνα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τα μελωδικά του κομμάτια. Μπαίνεις μέσα σε μια παλιά σκονισμένη αποθήκη που ανακαλύπτεις ένα σκονισμένο σκαλιστό μουσικό κουτί. Το ανοίγεις και τότε η μπαλαρίνα που έχει πια γεράσει σου αφηγείται με βραχνή φωνή τις εμπειρίες από την ζωή της και σου λέει όλα εκείνα τα μυστικά που πρέπει να προσέξεις στην αγάπη, στον έρωτα και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Σε παρηγορεί και σου δίνει ελπίδα. Αυτή είναι η μουσική του Τομ.

http://www.youtube.com/watch?v=54rP5gLVMBM

*

Αυτό είναι ρεπορτάζ...

Ένα από τα αγαπημένα μου site εδώ και πάρα πολύ καιρό. Οι άνθρωποι κάνουν φωτορεπορτάζ χωρίς να κρύβουν εικόνες, χωρίς pixel, χωρίς mosaic effects και άλλα τέτοια πολλά. Γι' αυτό κλείστε το χαζοκούτι και κοιτάξτε μία μία τις εικόνες που ανεβαίνουν εδώ

http://www.boston.com/bigpicture

και κυρίως αυτές που έχουν να κάνουν με πολέμους και άλλες αγριότητες. Ακόμα και οι φωτογραφίες τύπου ντοκυμανταίρ σε αφήνουν απλά άφωνο.

Η τέχνη της φωτογραφίας στο φωτορεπορτάζ δεν έχει σκοπό να ωραιοποιήσει και να μετατρέψει σε παραμύθι μια τραγικότητα. Κάθε άλλο. Δείχνει τον πραγματικό πόνο των ανθρώπων (βλέπε http://inapcache.boston.com/universal/site_graphics/blogs/bigpicture/italy_04_08/q30_18585573.jpg) μήπως και πάρουμε εμείς και οι πολιτικοί μας κυρίως, χαμπάρι από αυτά που συμβαίνουν στ' αλήθεια. 

Καλά να περάσουμε...

http://www.tvxs.gr/v9034

Καλά να περάσουμε... Πάνε οι παλιές καλές εποχές του Amstrad...