Θα σας πω λίγα λόγια για την κολλητή μου την Αννούλα...
Εδώ είναι στην προσχολική ηλικία...
*
*
Εδώ είναι στην μετα-εφηβική ηλικία σαν φοιτήτρια...
*
*
Και εδώ είναι στην Βουδαπέστη που πήγε να δει τους Rolling Stones... (Σε μισώ...)
*
*

Μετά λοιπόν από όλα αυτά που πέρασε ήρθε η ώρα να φτιάξει το δικό της blog. Επισκεφτείτε το:
*

http://annazachex.blogspot.com/
*

I'm Going To Build A Heaven On My Own...

*

*

Satellite Photo from MODIS Rapid Response System by NASA, http://rapidfire.sci.gsfc.nasa.gov/aeronet/?Thessaloniki

Αύγουστος...

*
Μια που φεύγει και αυτός ο Αύγουστος δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτό το blog ο άλλος Αύγουστος...
***

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
*
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
*
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
*
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
*
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
*
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
*

-Νίκος Παπάζογλου
Χαράτσι

Just follow the rules...

**

Photo taken by Michalis Stathis (my uncle) and processed by me... This one was published at the Greek version of Computer Arts Magazine.

My God

**

In the beginning Man created God; and in the image of Man created he him.
*
2 And Man gave unto God a multitude of names, that he might be Lord over all the earth when it was suited to Man.
*
3 And on the seven millionth day Man rested and did lean heavily on his God and saw that it was good.
*
4 And Man formed Aqualung of the dust of the ground, and a host of others likened unto his kind.
*
5 And these lesser men Man did cast into the void. And some were burned; and some were put apart from their kind.
*
6 And Man became the God that he had created and with his miracles did rule over all the earth.
*
7 But as these things did come to pass, the Spirit that did cause Man to create his God lived on within all Men: even within Aqualung.
*
8 And Man saw it not.
*
9 But for Christ's sake he'd better start looking.
*
*
My God
*

Oh people - what have you done -
locked Him in His golden cage.
Made Him bend to your religion -
Him resurrected from the grave.
He is the God of nothing -
If thats all that you can see.
You are the God of everything
He's inside you and me.
So lean upon Him gently
And don't call on Him to save you
from your social graces
and the sins you used to waive.
The bloody Church of England -
in chains of history -
requests your earthly presence at
the vicarage for tea.
And the graven image you - know - who -
with His plastic crucifix -
he's got him fixed -
confuses me as to who and where and why -
as to how he gets his kicks.
Confessing to the endless sin -
the endless whining sounds.
You'll be praying till next Thursday to
all the gods that you can count.
*

Prologue and Lyrics by Ian Andrerson, Jethro Tull, Aqualung

One More Cup of Coffee (Valley Below)

Your breath is sweet
Your eyes are like two jewels in the sky.
Your back is straight, your hair is smooth
On the pillow where you lie.
But I don't sense affection
No gratitude or love
Your loyalty is not to me
But to the stars above.
*
One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.
*
Your daddy he's an outlaw
And a wanderer by trade
He'll teach you how to pick and choose
And how to throw the blade.
He oversees his kingdom
So no stranger does intrude
His voice it trembles as he calls out
For another plate of food.
*
One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.
*
Your sister sees the future
Like your mama and yourself.
You've never learned to read or write
There's no books upon your shelf.
And your pleasure knows no limits
Your voice is like a meadowlark
But your heart is like an ocean
Mysterious and dark.
*
One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.
*

Lyrics by Bob Dylan

Στίχοι Με Νόημα...

Ο μοναχός ο άνθρωπος
*
Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
ντρέπεται που ‘ναι μοναχός
και στη χαρά φαλτσάρει
*
Όταν με φτιάξει το κρασί
το κέφι όταν σκορπιέται
ντρέπομαι εγώ να τραγουδώ
κι αυτός να μη μιλιέται
*
Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
γίνεται μόνος δυο φορές
και σκύβει το κεφάλι
*
*
Εγώ δεν είμαι ποιητής
*
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ' άλλους πλανήτες
*
Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ' ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ' αδερφός του
*

Στίχοι από τον Ανδρέα Λαζάρου
Ερμηνεία από τον Νίκο Παπάζογλου

Περί μέθης

• Πρέπει να είστε πάντα μεθυσμένοι. Από κρασί, ποίηση ή αρετή. Όπως προτιμάτε!

• Στο άκουσμα του: «Θεέ μου, τί έπαθε!" που ξεστομίζουν οι νηφάλιοι αντικρίζοντας το μεθυσμένο, η απάντηση πρέπει να είναι σοφή: "ήπιε". Σε αόριστο. Δεν έχει σημασία πόσο, τί, ούτε βέβαια που. Το μόνο που λογαριάζεται είναι ο χρόνος και ο ύπνος. Αν ένας πρόχειρος ορισμός του ζωντανού είναι ότι ζει και (ακόμα!) δεν πέθανε, του μεθυσμένου είναι ότι ήπιε και (ακόμα!) δεν κοιμήθηκε.
  

• Έτσι, αν ρωτήσουμε: ποιος μιλάει μέσα από το στόμα του μεθυσμένου, το πνεύμα ή το οινόπνευμα; η απάντηση είναι απλή - πρόκειται για το ίδιο πράγμα.

• Η κοινωνική θέση, το όνομα, οι χρονολογίες, τα γεγονότα δεν είναι παρά συμβάσεις, που μαζί τους παίζει η τύχη. Τερπνές συμπτώσεις κάτω από ένα σιδερένιο ουρανό. Όσο κι αν πιστεύεται γενικά ότι καθένας είναι παιδί του αιώνα του, στην ουσία είναι θετό παιδί και για την ακρίβεια κοιλάρφανο. Ως ύπαρξη, ο μέσα και ένας άνθρωπος δεν στεγάζεται σε κανέναν αιώνα, αγωνιά και περιμένει τη σειρά του.
  

• Κάθε πότος κρύβει μύηση και ως τέτοια απαιτεί μακρόχρονη άσκηση. Θα πρέπει να σβήσουμε από τη μνήμη μας το άχαρο θέαμα των ανθρώπων που υποκύπτουν αμέσως στο αλκοόλ με τα πρώτα ποτήρια. Αυτούς που χάνουν τον κόσμο γύρω τους, ζαλίζονται, εμέσουν, κλαίνε, λιποθυμούν. Σαν το χέρι του παλιού εργάτη, που δε φουσκαλιάζει πιά γιατί έχει τους κάλους του, η πολύχρονη συνήθεια έχει θωρακίσει τον μέθυσο από αυτούς τους κινδύνους. Δεν τον κάνει Σωκράτη. Αντίθετα τον προετοιμάζει για την τελική κατάρρευση, η οποία όμως δεν είναι ανάξια αδιαθεσία, αλλά πανάρχαιος πόνος.
  

• Ο μέθυσος είναι θιασώτης του διαμπάξ. Το τελευταίο ποτήρι δεν προλαβαίνει ποτέ να το πιεί.

• Αλλά η μέθη δεν πρέπει να πέφτει στα χέρια των γυναικών και των εφήβων. Οι γυναίκες μεθάνε μόνο με έρωτα, ενώ η ήβη δεν έχει ικανή υποψία της νύχτας. Οι ευγένειές της έχουν το σφυγμό των θετικών πλευρών της ζωής.
  

• Πας ώσπερ άρτι γεγονώς εκ του ζην απέρχεται. Καθένας - μωρό ή υπέργηρο μωρό - πεθαίνει σα να γεννήθηκε χτες. Μέσα στις ρυτίδες του είναι χτεσινό αυγό. Και σαν αυγό θα σπάσει πάνω στην πέτρα του χρόνου. Αυτό είναι το σκάνδαλο για το οποίο ο πολιτισμός δεν μπορεί να κάνει καμία σωτήρια σκέψη. Το μόνο που γνωρίζει είναι να μη δείχνει το δρόμο, αλλά την απατηλή παράκαμψη, να μην προσφέρει τον ύπνο, αλλά το κρεβάτι, να δίνει βιβλία, όχι την αλήθεια. Ολόκληρος συγκροτεί ένα ζωτικό και μείζον ψεύδος. Και ο ανά τους αιώνας ταξιδιώτης δε βρίσκει που να ξεκουράσει τον ίσκιο του.
  

• «Μπορεί η εξέλιξή μου ως μεγάλου πότη ανάμεσα στους πειρατές των οστράκων να ήταν σταδιακή, όμως ο πραγματικά βαρύς αλκοολισμός ήρθε απότομα και δεν ήταν αποτέλεσμα της επιθυμίας για ποτό, αλλά απόρροια πνευματικής πεποίθησης». Τζακ Λόντον, "Ο Αλκοολικός"
  

*
Αποσπάσματα από το βιβλίο "Περί μέθης" του Κωστή Παπαγιώργη

Τάδε Έφη The Simpsons

*

• Σας παρακαλώ μη με τρώτε! Έχω γυναίκα και παιδιά! Φάτε εκείνους. (στους εξωγήινους)
• H προσπάθεια είναι το πρώτο βήμα προς την αποτυχία.
• Ποιός ο λόγος να βγω έξω, αφού στο τέλος θα γυρίσω σπίτι;
• Δεν μπορώ να το πιστέψω! Η γνώση ανάγνωσης και γραφής πληρώνεται στ' αλήθεια!
• Αν κάποιος θέλει κάτι πραγματικά στην ζωή του, πρέπει να δουλέψει για να το αποκτήσει. Τώρα κάντε ησυχία γιατί ακούω την κλήρωση του λόττο.
• Προσπάθησες και απέτυχες οικτρά; Το μάθημα είναι "ποτέ μην προσπαθείς".
• Μπύρα. Τώρα έχουμε μια προσωρινή λύση.
• Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Αμερικής είναι το δεύτερο καλύτερο μετά την Ιαπωνία... τον Καναδά, την Σουηδία, την Μ.Βρετανία.... καλά όλη την Ευρώπη. Αλλά να ευχαριστείτε το τυχερό σας άστρο που δεν ζούμε στην Παραγουάη.
• Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κατασκευάσουν στατιστικά για να αποδείξουν οτιδήποτε, Κεντ. Το 14% των ανθρώπων το ξέρει αυτό.
• Και πως η μόρφωση με κάνει να νιώθω εξυπνότερος; Αφού κάθε φορά που μαθαίνω κάτι καινούργιο, κάτι παλιό δεν χωράει άλλο και πετιέται έξω.
• Αν αυτό ήταν πραγματικά ένας πυρηνικός πόλεμος, θα είμασταν ήδη όλοι πεθαμένοι.
• Μερικές φορές για να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου, πρέπει να κάνεις τους άλλους να νιώθουν χάλια. Και κουράστηκα να κάνω τους εαυτούς των άλλων να νιώθουν καλά.
• Κάντε ησυχία παιδιά. Αν ακούσω άλλη μία λέξη, Μπάρτ δεν θα ξαναδείς καρτούνς και Λίζα, δεν θα ξαναπάς στο σχολείο.
• Τηλεόραση! Δασκάλα, μητέρα, κρυφή ερωμένη.
• Στο αλκοόλ, την αιτία και τη λύση... όλων των προβλημάτων της ζωής.
• -Homer: Εντάξει, παιδιά! Είναι ώρα να "καθαρίσουμε" αυτή την πόλη! -Skinner: Τί εννοείς ακριβώς; -Homer: Ξέρεις, να στριμώξεις τον κόσμο, να αισθανθείς σημαντικός. Αυτού του είδους τα πράγματα.
• Δεν το έκανα, κανείς δεν με είδε να το κάνω, δεν υπάρχει τρόπος να αποδείξεις τίποτε!
• Δεν ξέρω! Δεν ξέρω γιατί το έκανα, δεν ξέρω γιατί το ευχαριστήθηκα, και δεν ξέρω γιατί θα το ξανακάνω!
• (μετά το τρύπημα του αυτιού του Bart) -Marge: Αν ο Milhouse πηδούσε από ένα βράχο, εσύ θα... -Bart: Ο Milhouse πήδηξε από ένα βράχο?!!? Έφυγα!

Βικιφθέγματα, http://el.wikiquote.org

Metaphysics Of Quality - Μεταφυσική Της Ποιότητας

**

Η Ποιότητα που μπορεί να οριστεί, δεν είναι η απόλυτη Ποιότητα.
Τα ονόματα που μπορούμε να της δώσουμε, δεν είναι απόλυτα ονόματα. Είναι η αρχή του Ουρανού και της Γης. Όταν της δώσεις όνομα, είναι η Μητέρα των πάντων.
Η Ποιότητα και οι εκδηλώσεις της είναι στη φύση τους το ίδιο.
Διαφορετικά ονόματα της δίνουν, όταν βλέπουν τα φαινόμενά της.
Η ρομαντική Ποιότητα και η κλασική Ποιότητα μαζί μπορούν να ονομαστούν «μυστήρια».
Φτάνοντας απ' το μυστήριο στο βαθύτερο μυστήριο, είναι η πύλη του μυστικού της ζωής.
Η Ποιότητα τα διαποτίζει όλα.
Και το όφελός της είναι ανεξάντλητο.
Απύθμενο!
Σαν την πηγή των πάντων.
Κι όμως καθαρή σαν το κρυστάλλινο νερό μοιάζει να μένει.
Δεν ξέρω τίνος παιδί είναι.
Εικόνα αυτού που υπήρχε πριν το Θεό.
...Αδιάκοπα, αδιάκοπα υπάρχει.
Πλησίασέ την και θα σε υπηρετήσει μ' ευκολία...
Την κοιτάς μα δεν τη βλέπεις...
Την αφουγκράζεσαι μα δεν την ακούς...
Την πιάνεις μα δεν την αγγίζεις...
Αυτά τα τρία όσο κι αν τα αναζητάς ξεφεύγουν κι έτσι σμίγουν και γίνονται ένα.
Όταν ανατέλει δεν γίνεται φως, όταν βυθίζεται δεν γίνεται σκοτάδι.
Ατελεύτητη, αδιάκοπη, αόριστη.
Επιστρέφει ξανά στο βασίλειο του τίποτα.
Γι' αυτό κι ονομάζεται η μορφή του άμορφου.
Η εικόνα του τίποτα.
Γι' αυτό κι ονομάζεται φευγαλέα.
Τη συναντάς και δε βλέπεις το πρόσωπό της.
Την ακολουθείς και δε βλέπεις την πλάτη της.
Αυτός που γερά κρατιέται απ' του παλιού την Ποιότητα μπορεί να γνωρίζει την πρωταρχική αιτία.
Που είναι η ατελεύτητη Ποιότητα.

*

Είναι πολύ εύκολο να κοιμηθείς όταν βαριέσαι και πολύ δύσκολο να βαριέσαι μετά από έναν καλό ύπνο.
*

Αποσπάσματα από το 2400 ετών βιβλίο «Ταό Τε Τσινγκ» του Λάο Τσε και από το βιβλίο «Το Ζεν και Η Τέχνη της Συντήρησης της Μοτοσυκλέτας» του Robert Pirsig

ΖΕΝ

Το Ζεν έχει να κάνει με τη βίωση της αλήθειας του ποιοι πραγματικά είμαστε. Με τη ζωή μας ως έχει, όχι όπως θα θέλαμε να είχε. Με τη σύγκρουση ανάμεσα σ’ αυτό που θέλουμε και σ’ αυτό που είναι. Με τον μετασχηματισμό του μη αναγκαίου πόνου μας. Με το σταμάτημα της συνεχούς αναζήτησης άνεσης, και της συνεχούς αποφυγής του πόνου. Με ένα μόνο πράγμα: το φόβο που βρίσκεται στη βάση της ανθρώπινης ύπαρξης – το φόβο ότι εγώ δεν είμαι. Με τη θεληματική παραμονή σε ό,τι μας παρουσιάζει η ζωή. Με την όραση μέσα από τα πιστεύω μας. Έτσι, έστω κι αν αυτά παραμένουν, δεν μας καθοδηγούν. Με την αλλαγή της οπτικής μας από εγω-κεντρική σε ζωή-κεντρική. Με το να μάθουμε να μην είμαστε κάποιοι. Με το να μην δίνουμε βαρύτητα σε οποιοδήποτε πιστεύω – απλά υπάρχοντες. Με το μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Όμως, δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι μέχρις ότου βιώσουμε αληθινά τη δυστυχία μας. Με την σταδιακή αύξηση της επίγνωσης μας σχετικά με το ποιοι είμαστε και με το πώς σχετιζόμαστε με τη ζωή. Με τη μετακίνηση από μια ζωή γεμάτη δράμα σε μια ζωή χωρίς δράμα. Με την επιστροφή στον αληθινό εαυτό. Με την κατανόηση του παράδοξου ότι παρ’ ότι όλα είναι χάλια, όλα είναι εντάξει. Με το να μάθουμε να λέμε «Ναι» σε όλα, ακόμη κι αν τα μισούμε.
*

http://www.zengreece.com

Πώς Να Σωπάσω;

*
Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου
*
Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...
*
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;
*

-Κώστας Κινδύνης