Η Ποιότητα που μπορεί να οριστεί, δεν είναι η απόλυτη Ποιότητα.
Τα ονόματα που μπορούμε να της δώσουμε, δεν είναι απόλυτα ονόματα. Είναι η αρχή του Ουρανού και της Γης. Όταν της δώσεις όνομα, είναι η Μητέρα των πάντων.
Η Ποιότητα και οι εκδηλώσεις της είναι στη φύση τους το ίδιο.
Διαφορετικά ονόματα της δίνουν, όταν βλέπουν τα φαινόμενά της.
Η ρομαντική Ποιότητα και η κλασική Ποιότητα μαζί μπορούν να ονομαστούν «μυστήρια».
Φτάνοντας απ' το μυστήριο στο βαθύτερο μυστήριο, είναι η πύλη του μυστικού της ζωής.
Η Ποιότητα τα διαποτίζει όλα.
Και το όφελός της είναι ανεξάντλητο.
Απύθμενο!
Σαν την πηγή των πάντων.
Κι όμως καθαρή σαν το κρυστάλλινο νερό μοιάζει να μένει.
Δεν ξέρω τίνος παιδί είναι.
Εικόνα αυτού που υπήρχε πριν το Θεό.
...Αδιάκοπα, αδιάκοπα υπάρχει.
Πλησίασέ την και θα σε υπηρετήσει μ' ευκολία...
Την κοιτάς μα δεν τη βλέπεις...
Την αφουγκράζεσαι μα δεν την ακούς...
Την πιάνεις μα δεν την αγγίζεις...
Αυτά τα τρία όσο κι αν τα αναζητάς ξεφεύγουν κι έτσι σμίγουν και γίνονται ένα.
Όταν ανατέλει δεν γίνεται φως, όταν βυθίζεται δεν γίνεται σκοτάδι.
Ατελεύτητη, αδιάκοπη, αόριστη.
Επιστρέφει ξανά στο βασίλειο του τίποτα.
Γι' αυτό κι ονομάζεται η μορφή του άμορφου.
Η εικόνα του τίποτα.
Γι' αυτό κι ονομάζεται φευγαλέα.
Τη συναντάς και δε βλέπεις το πρόσωπό της.
Την ακολουθείς και δε βλέπεις την πλάτη της.
Αυτός που γερά κρατιέται απ' του παλιού την Ποιότητα μπορεί να γνωρίζει την πρωταρχική αιτία.
Που είναι η ατελεύτητη Ποιότητα.
Τα ονόματα που μπορούμε να της δώσουμε, δεν είναι απόλυτα ονόματα. Είναι η αρχή του Ουρανού και της Γης. Όταν της δώσεις όνομα, είναι η Μητέρα των πάντων.
Η Ποιότητα και οι εκδηλώσεις της είναι στη φύση τους το ίδιο.
Διαφορετικά ονόματα της δίνουν, όταν βλέπουν τα φαινόμενά της.
Η ρομαντική Ποιότητα και η κλασική Ποιότητα μαζί μπορούν να ονομαστούν «μυστήρια».
Φτάνοντας απ' το μυστήριο στο βαθύτερο μυστήριο, είναι η πύλη του μυστικού της ζωής.
Η Ποιότητα τα διαποτίζει όλα.
Και το όφελός της είναι ανεξάντλητο.
Απύθμενο!
Σαν την πηγή των πάντων.
Κι όμως καθαρή σαν το κρυστάλλινο νερό μοιάζει να μένει.
Δεν ξέρω τίνος παιδί είναι.
Εικόνα αυτού που υπήρχε πριν το Θεό.
...Αδιάκοπα, αδιάκοπα υπάρχει.
Πλησίασέ την και θα σε υπηρετήσει μ' ευκολία...
Την κοιτάς μα δεν τη βλέπεις...
Την αφουγκράζεσαι μα δεν την ακούς...
Την πιάνεις μα δεν την αγγίζεις...
Αυτά τα τρία όσο κι αν τα αναζητάς ξεφεύγουν κι έτσι σμίγουν και γίνονται ένα.
Όταν ανατέλει δεν γίνεται φως, όταν βυθίζεται δεν γίνεται σκοτάδι.
Ατελεύτητη, αδιάκοπη, αόριστη.
Επιστρέφει ξανά στο βασίλειο του τίποτα.
Γι' αυτό κι ονομάζεται η μορφή του άμορφου.
Η εικόνα του τίποτα.
Γι' αυτό κι ονομάζεται φευγαλέα.
Τη συναντάς και δε βλέπεις το πρόσωπό της.
Την ακολουθείς και δε βλέπεις την πλάτη της.
Αυτός που γερά κρατιέται απ' του παλιού την Ποιότητα μπορεί να γνωρίζει την πρωταρχική αιτία.
Που είναι η ατελεύτητη Ποιότητα.
*
Είναι πολύ εύκολο να κοιμηθείς όταν βαριέσαι και πολύ δύσκολο να βαριέσαι μετά από έναν καλό ύπνο.
*
*
Αποσπάσματα από το 2400 ετών βιβλίο «Ταό Τε Τσινγκ» του Λάο Τσε και από το βιβλίο «Το Ζεν και Η Τέχνη της Συντήρησης της Μοτοσυκλέτας» του Robert Pirsig
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου