Ηγέτες Προδότες...

*
Αφήγηση:
Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.
Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν, 
να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.
Κι όμως να κι ανδρειωμένοι 
τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες
μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά: 
"Μολών Λαβέ".
Δεν είναι μύθος μη γελιέστε, 
στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε 
σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.
*
Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν' ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγάλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.
*
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Πατρίδα μου αγαπημένη 
ποια κατάρα σε βαραίνει πόση ερημιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα 
σ' ένα θάνατο ταγμένα μές' τη μοναξιά.
Πατρίδα μου ...
*
Αφήγηση:
Που είστε παλικάρια;
*
Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
τη χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.
*
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
*
Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη και δοξασμένη
πόσο σ' αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μερτικό.
Πατρίδα μου ...
*
Αφήγηση:
Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.
Στης κορφής της γνώσης, ναι σταθήκαμε.
Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι 
κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας νιώσουν.
Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραΐσκάκη.
Ποιους αναστήσαμε ξανά? Πού είστε παλικάρια;
Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;
*
Τραγούδι:
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ!!!!!
*

-Χρήστος Μαυράκης

Το Συρτό του Ανέμου...

*

Μετά από πολύ καιρό επιστρέφω στην ενεργό δράση με ένα όμορφο δυνατό τραγούδι που αξίζει να το ακούσει κάθε νησιώτης...

*

*

Ένα τραγούδι έχει φυλάξει παλιό κιτάπι
που λέει γιά μάχες, θεούς κι αστέρια, καημό κι αγάπη
*
Ένα τραγούδι γιά να ξεχάσεις και γιά να θυμηθείς
γιά όσα είδες κι έχεις ποθήσει κι όσα ποτέ δε δεις
*
Όποιος ψάξει θα το μάθει
στης καρδιάς τα βάθη
*
Μέρα με μέρα δεν ξεχωρίζει με το σκοτάδι
που μέσα του 'χα βαθιά κρυμένο αγάπης χάδι
*
Βάρκα η ζωή μου δίχως καρένα, σπασμένα τα κουπιά
γιατί κοιμάται το κάθε βράδυ δίχως αγάπη πιά
*
Πες μου το σκοπό ν' αρχίσω
να σε λησμονήσω
*
Θάλασσα η σκέψη ποιός θα μπορέσει να τη μερώσει
σαν τον καημό μου γιά το χωριό μου πού 'χει ερημώσει
*
Τούτο τον τόπο βοριάς τον δέρνει κι ήλιος τον τυραννεί
κι η μοναξιά του μες την καρδιά μας μαχαίρι και πονεί
*
Βόηθα Παναγιά τη σκέψη
να μην αγριέψει
*
Βρήκα τ' αέρι και τού 'πα φίλος του πως θα γίνω
πριχού το τέλος φανεί να φεύγεις, μού 'πε κι εκείνο
*
Φύσηξ' αέρι πάρε με αλάργο και μέσα της μαζί
στ'ς αυλές του χάρου όποιος δε μπαίνει αληθινά δε ζει
*
Μιάν ανάσα είμ' από σένα
μιά κι απ' τον καθένα

*

- Δημήτρης Αποστολάκης