Το Συρτό του Ανέμου...

*

Μετά από πολύ καιρό επιστρέφω στην ενεργό δράση με ένα όμορφο δυνατό τραγούδι που αξίζει να το ακούσει κάθε νησιώτης...

*

*

Ένα τραγούδι έχει φυλάξει παλιό κιτάπι
που λέει γιά μάχες, θεούς κι αστέρια, καημό κι αγάπη
*
Ένα τραγούδι γιά να ξεχάσεις και γιά να θυμηθείς
γιά όσα είδες κι έχεις ποθήσει κι όσα ποτέ δε δεις
*
Όποιος ψάξει θα το μάθει
στης καρδιάς τα βάθη
*
Μέρα με μέρα δεν ξεχωρίζει με το σκοτάδι
που μέσα του 'χα βαθιά κρυμένο αγάπης χάδι
*
Βάρκα η ζωή μου δίχως καρένα, σπασμένα τα κουπιά
γιατί κοιμάται το κάθε βράδυ δίχως αγάπη πιά
*
Πες μου το σκοπό ν' αρχίσω
να σε λησμονήσω
*
Θάλασσα η σκέψη ποιός θα μπορέσει να τη μερώσει
σαν τον καημό μου γιά το χωριό μου πού 'χει ερημώσει
*
Τούτο τον τόπο βοριάς τον δέρνει κι ήλιος τον τυραννεί
κι η μοναξιά του μες την καρδιά μας μαχαίρι και πονεί
*
Βόηθα Παναγιά τη σκέψη
να μην αγριέψει
*
Βρήκα τ' αέρι και τού 'πα φίλος του πως θα γίνω
πριχού το τέλος φανεί να φεύγεις, μού 'πε κι εκείνο
*
Φύσηξ' αέρι πάρε με αλάργο και μέσα της μαζί
στ'ς αυλές του χάρου όποιος δε μπαίνει αληθινά δε ζει
*
Μιάν ανάσα είμ' από σένα
μιά κι απ' τον καθένα

*

- Δημήτρης Αποστολάκης