Αυτό ήρθε και θα μείνει...

Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Το Συρτό του Ανέμου...

*
Μετά από πολύ καιρό επιστρέφω στην ενεργό δράση με ένα όμορφο δυνατό τραγούδι που αξίζει να το ακούσει κάθε νησιώτης...
*
*
Ένα τραγούδι έχει φυλάξει παλιό κιτάπι
που λέει γιά μάχες, θεούς κι αστέρια, καημό κι αγάπη
*
Ένα τραγούδι γιά να ξεχάσεις και γιά να θυμηθείς
γιά όσα είδες κι έχεις ποθήσει κι όσα ποτέ δε δεις
*
Όποιος ψάξει θα το μάθει
στης καρδιάς τα βάθη
*
Μέρα με μέρα δεν ξεχωρίζει με το σκοτάδι
που μέσα του 'χα βαθιά κρυμένο αγάπης χάδι
*
Βάρκα η ζωή μου δίχως καρένα, σπασμένα τα κουπιά
γιατί κοιμάται το κάθε βράδυ δίχως αγάπη πιά
*
Πες μου το σκοπό ν' αρχίσω
να σε λησμονήσω
*
Θάλασσα η σκέψη ποιός θα μπορέσει να τη μερώσει
σαν τον καημό μου γιά το χωριό μου πού 'χει ερημώσει
*
Τούτο τον τόπο βοριάς τον δέρνει κι ήλιος τον τυραννεί
κι η μοναξιά του μες την καρδιά μας μαχαίρι και πονεί
*
Βόηθα Παναγιά τη σκέψη
να μην αγριέψει
*
Βρήκα τ' αέρι και τού 'πα φίλος του πως θα γίνω
πριχού το τέλος φανεί να φεύγεις, μού 'πε κι εκείνο
*
Φύσηξ' αέρι πάρε με αλάργο και μέσα της μαζί
στ'ς αυλές του χάρου όποιος δε μπαίνει αληθινά δε ζει
*
Μιάν ανάσα είμ' από σένα
μιά κι απ' τον καθένα
*
- Δημήτρης Αποστολάκης

1 σχόλιο:

Hristos είπε...

"Ένα καράβι τ' όνειρο
π' όλο μας ταξιδεύει
με κόντρα τον καιρό.

Παντιγέρα, παντιγέρα
μαύρη ρούσσα βρε παιδιά
παντιγέρα μαύρη ρούσσα
στο μυαλό και στην καρδιά.

Έχω μι' αγάπη που πονεί
μην κλαις γλυκειά μου αγάπη
και κάνε υπομονή.

Απ' το τζάμι ένα βλέμμα
κι απ' την πόρτα έχε γειά
η μπουνάτσα θα περάσει
και θα βγούμε στη στεριά.

Ό,τι ζητά ο καθείς θα βρει
κι υπάρχουν στ' ακρογιάλια
κρυμμένοι θησαυροί.

Παντιγέρα μαύρη ρούσσα
στου ανέμου τη βουλή
στο σπαθί μου θα χαράξω
πως σ' αγάπησα πολύ.

Πάμε γιά άγνωστους γιαλούς
παρέα με αλήτες
αγίους και τρελούς.

Παντιγέρα μαύρη ρούσσα
προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες
θα φουσκώσουν τα πανιά."
ΧΑΙΝΙΔΕΣ