Αυτό ήρθε και θα μείνει...

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Ηγέτες Προδότες...

*
Αφήγηση:
Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.
Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν, 
να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.
Κι όμως να κι ανδρειωμένοι 
τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες
μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά: 
"Μολών Λαβέ".
Δεν είναι μύθος μη γελιέστε, 
στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε 
σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.
*
Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν' ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγάλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.
*
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Πατρίδα μου αγαπημένη 
ποια κατάρα σε βαραίνει πόση ερημιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα 
σ' ένα θάνατο ταγμένα μές' τη μοναξιά.
Πατρίδα μου ...
*
Αφήγηση:
Που είστε παλικάρια;
*
Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
τη χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.
*
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
*
Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη και δοξασμένη
πόσο σ' αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μερτικό.
Πατρίδα μου ...
*
Αφήγηση:
Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.
Στης κορφής της γνώσης, ναι σταθήκαμε.
Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι 
κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας νιώσουν.
Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραΐσκάκη.
Ποιους αναστήσαμε ξανά? Πού είστε παλικάρια;
Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;
*
Τραγούδι:
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ!!!!!
*

-Χρήστος Μαυράκης

1 σχόλιο:

Hristos είπε...

"Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
Και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
Εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
-- σάμπως φταις και συ καημένη --
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
Ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι .
Μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά
-- Οδυσσέα γύρνα κοντά μου -
που τ' άγια χώματά της πόνος και χαρά
καθένας είναι ένας που σύνορο πονά
και εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά

Καθένας είναι ένας
που σύνορο πονά
και εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ..."

Στη χυδαιότητα μέσα και στη ντροπή βουτηγμένη μια πατρίδα που όλους μας πονά, καθημερινά τα βλέπουμε, τα ζούμε τα παραδείγματα, μιας εθνικής παρωδίας, απομεινάρια αποδεκατισμένων στρατιών που δεν πολεμάνε πια, εγκαταλελειμένα όλα:ιστορία, ήθος, αρχές. Μια λαίλαπα σαρώνει το έθνος, με το πονηρό στο νου, τη λούφα, την κλεψιά, την ατιμία, τη σαπίλα. Τουλάχιστον έχουμε ακόμα το γαλάζιο τ' ουρανού.