Greece for ever (wtf)

At the time that Mr. Karamanlis, the Greek Prime Minister was arriving at the Odysseas Elytis Airport of Mytilene and the airport was full of policemen, I recorded this video. A woman is looking for a wheelchair in order to move her friend. As long that such a thing doesn't exist in the Greek Reality, the woman is using a baggage cart. All these things happened while my flight had a one hour delay because of all this pre-election activity.

Πότερος τούτων Χείρων (ή Χοίρων στην περίπτωση μας) εστί;

Η πολιτιστική εξέλιξη μιας χώρας, η κουλτούρα της και το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων της, φαίνεται από την τηλεόρασή της.

The Son of Wind

Δεν διαβάζω εφημερίδες. Δεν βλέπω τηλεόραση. Καθόλου τον τελευταίο καιρό. Κι όμως τα νέα τα μαθαίνω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όχι δεν είναι η αγορά ενός νέου ποδοσφαιριστή από ομάδα με τιμή εξωφρενική. Ούτε η είδηση για ντοπαρισμένους αθλητές. Είναι από τις ειδήσεις που ακούγονται λιγότερο σε αυτή τη χώρα για ανθρώπους που συνήθισαν να βαδίζουν μόνοι τους. Να μην περιμένουν τίποτα από το κράτος και από τους γλοιώδεις τύπους που περιβάλλουν τον αθλητισμό. Και όπως είναι φυσικό δεν είναι εύκολο να βρεις μια τέτοια είδηση ακόμα και στο διαδίκτυο. Και η είδηση είναι ότι: 

Παγκόσμιος πρωταθλητής στους masters στην κατηγορία Raceboard

Στα πλαίσια της προετοιμασίας του ο Νίκος Κακλαμανακης πρόσθεσε στην συλλογή του άλλο ένα χρυσό μετάλλιο. Κέρδισε το παγκόσμιο masters στην κατηγορία Raceboard, αφήνοντας πίσω του το πορτογάλο Joao Rodrigues (που κέρδισε το ευρωπαϊκό το 2008, ήρθε δεύτερος στο παγκόσμιο την ίδια χρονιά και έχει συμμετέχει και αυτός σε 5 ολυμπιάδες) και τον Barrie Edgington ( 12ο στην ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, παγκόσμιο πρωταθλητή το 1991 και εθνικός προπονητής της Αγγλίας)

Για κάποιους ο άνεμος σημαίνει πολλά. Είναι η αντιμετώπιση της ίδιας της ζωής. Για άλλους απλά τίποτα.

Τα δήθεν ... που έλεγε και ο Παπάζογλου

*

Φτιαγμένες ειδήσεις, φτιαγμένα δελτία, γραβάτες, ζελέ στα μαλλιά, ξύλινη γλώσσα, ντεμέκ ρεπορτάζ, επιβλητική μουσική, δήθεν σοβαρότητα, δήθεν εγκυρότητα. Ο ανταγωνισμός του σαββατοκύριακου, ποια εφημερίδα θα είναι πιο βαριά, ποια θα έχει πιο πολλές σαχλαμάρες μέσα, ποια θα πουλήσει πιο πολλά φύλλα. Και πίσω απ' όλα αυτά; Η ΓΚΑΦΑ.

http://www.tvxs.gr/v14773

Μήπως τελικά είμαστε εμείς οι ίδιοι η εστία του κακού και όχι όλοι οι άλλοι; Μήπως έχουμε πια τυφλωθεί από τον εθνικισμό; Από εκφράσεις τύπου ότι σαν και εμάς δεν υπάρχει τίποτα άλλο; Μήπως λέω;

*

Παλάτια στην άμμο...

*

ΤΕΧΝΟΚΑΤ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Με ελιγμούς προσπαθεί να ξεφύγει η εργοδοσία

*
Αμφίβολες οι «εγγυήσεις», με τις οποίες χτες πέτυχε να σταματήσει τον πολυήμερο αγώνα

Συνεχίζεται ο πολυήμερος αγώνας των εργαζομένων στην εταιρεία δομικών μηχανημάτων ΤΕΧΝΟΚΑΤ, στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, που διεκδικούν την καταβολή των δεδουλευμένων για τους τελευταίους 7 μήνες. Τις τελευταίες μέρες, οι εργαζόμενοι περιφρουρούν το εργοστάσιο και εμποδίζουν την έξοδο φορτηγών που μεταφέρουν εμπορεύματα. Αυτό φαίνεται πως πίεσε την εργοδοσία και άρχισε τις απειλές, τις κλήσεις σε αστυνομία και εισαγγελία.

Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, οι καθυστερήσεις στις πληρωμές έως και 2 μήνες, ήταν σχεδόν μόνιμο φαινόμενο τον τελευταίο χρόνο. Από τον περασμένο Νοέμβρη και ενώ οι εργαζόμενοι έφτασαν να δουλεύουν μέχρι και 130 ώρες υπερωρίες το μήνα, σταμάτησε τις πληρωμές και έδινε μόνο υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Παράλληλα, απειλούσε ότι θα κόψει 20 ευρώ από το μεροκάματο και θα απολύσει όποιον αρνείται την υπερωριακή απασχόληση. Με την παρέμβαση του ΠΑΜΕ, που καθημερινά βρίσκεται στο πλευρό τους, οι εργαζόμενοι μπήκαν σε επίσχεση και άρχισαν την περιφρούρηση του εργοστασίου. Η πίεση που δέχθηκε η εργοδοσία ήταν σημαντική, αφού αμέσως άρχισε να πιέζει μεμονωμένα τους εργαζόμενους να βγουν από την επίσχεση, τάζοντας ότι θα τους δώσει αμέσως 3.000 ευρώ από τα χρωστούμενα. Οι εργαζόμενοι δεν υποχώρησαν.

*

Ανησυχητική εξέλιξη χτες
*
Χτες εμφανίστηκαν στο εργοστάσιο οι γνωστοί από την υπόθεση Λαναρά, συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Με τη δική τους υπόθαλψη και ανοχή και κάτω από τις απειλές της αστυνομίας ότι θα φέρει τα ΜΑΤ, οι εργαζόμενοι συμφώνησαν να προχωρήσουν σε ένα συμβιβασμό που είναι αμφίβολο αν τους εξασφαλίζει δεδουλευμένα. Ο εργοδότης συμφώνησε να υπογράψει ένα χαρτί, με το οποίο δηλώνει ότι τους εκχωρεί μέρος των απαιτήσεων που έχει από μια εταιρεία στο Αμπού Ντάμπι, η οποία του χρωστά χρήματα για την αγορά ενός μηχανήματος. Σαν αντάλλαγμα, οι εργαζόμενοι θα φύγουν από την είσοδο του εργοστασίου και δε θα εμποδίζουν την έξοδο φορτηγών.

Το μέρος των απαιτήσεων που συμφώνησε να εκχωρήσει ο εργοδότης, υπογράφοντας ένα χαρτί που καμία αξία δε φαίνεται να έχει, αφορά την καταβολή 1.000 ευρώ για τους 16 εργαζόμενους που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας και την καταβολή 2 μισθών για το σύνολο των 50 εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ θα βρίσκεται δίπλα στους εργαζόμενους και θα προσπαθεί να οργανώσει τον αγώνα τους μέχρι την τελική δικαίωση.

Διαβάστε περισσότερα εδώ:

http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=10/6/2009&pageNo=26&direction=1

και λίγα  είναι αυτά που λέει...

*

SOUL VS Bak

**

http://www.bakdergisi.com/

*

Νεο-έλληνες όλης της επικράτειας σας ενημερώνω ότι μπορείτε να νιώθετε από σήμερα λιγότερο εθνικιστές. Διότι στη γειτονική Τουρκία κυκλοφορεί περιοδικό που απλά "τα σπάει". Όπως και οι Τούρκοι φωτογράφοι άλλωστε. Κατεβάστε όλα τα τεύχη και μελετήστε τα. Θα μπορούσα να το συγκρίνω με το ελληνικό "SOUL". Αν και είναι πολύ μεγαλύτερο σε ύλη. Μπράβο και πάλι μπράβο. Έτσι για να πάρουμε και εμείς καμιά καλή ιδέα για δημιουργικότητα.

*

PS: Christo thanx.

Το FACEBOOK των αρχαίων...

Πατήστε οπωσδήποτε εδώ!!!

*

Αυτή η αφορμή... Οι σκέψεις δικές σας...

*

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο αποφυλακισμένος Χριστόφορος Κολόμβος ζητάει από την βασίλισσα Ιζαμπέλ να επιστρέψει για μια τελευταία φορά στον Νέο Κόσμο.

Βγαίνοντας από την συνάντηση σταματάει τον αυλικό Σάντσεζ και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

Σ: Είστε ένας ονειροπόλος.
Χ.Κ.: Κοιτάξτε εκεί έξω. Τι βλέπετε;
Σ: Βλέπω πύργους. Βλέπω παλάτια, βλέπω καμπαναριά. Βλέπω πολιτισμό. Και βλέπω μυτερές κορυφές που φτάνουν στον ουρανό!
Χ.Κ.: Όλα αυτά έγιναν από ανθρώπους σαν κι εμένα. Όσο καιρό κι αν ζήσεις, ένα πράγμα δε θ΄αλλάξει ανάμεσά μας. Εγώ το έκανα, όχι εσύ.

Τελειώνοντας η ταινία ο Χριστόφορος Κολόμβος αναπολεί με δάκρυα το πρώτο εκείνο ταξίδι.

"Life has more imagination than we carry in our dreams....."

*

Αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κάτι κακό. Κάθε άλλο. Η άγνωστη και σκοτεινή πλευρά του είναι αυτή που μας φοβίζει και μας παρακινεί να το παραμερίσουμε. Όμως μόνο όταν γνωρίζεις και κατανοείς κάτι πραγματικά δύσκολο, τότε μόνο νιώθεις την ικανοποίηση και την χαρά της γνώσης. Τότε βιώνεις πραγματικά την εμπειρία. Τα εύκολα είναι βαρετά και πολλές φορές πίσω από μια τεράστια πολυπλοκότητα βρίσκεται κάτι εύκολο και φτηνό. Τα απλά πράγματα είναι τα δύσκολα. Όπως λέει και ο Αριστείδης Χαιρέτης ή "Γιαλάφτης": "Όλα τα σπουδαία πράγματα είναι χαμηλά. Στα λίγα μέσα είναι τα πολλά."

*

Tom, thank you for everything...

**

Έχω διαβάσει αρκετά για τον Τομ, αλλά μια εικόνα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τα μελωδικά του κομμάτια. Μπαίνεις μέσα σε μια παλιά σκονισμένη αποθήκη που ανακαλύπτεις ένα σκονισμένο σκαλιστό μουσικό κουτί. Το ανοίγεις και τότε η μπαλαρίνα που έχει πια γεράσει σου αφηγείται με βραχνή φωνή τις εμπειρίες από την ζωή της και σου λέει όλα εκείνα τα μυστικά που πρέπει να προσέξεις στην αγάπη, στον έρωτα και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Σε παρηγορεί και σου δίνει ελπίδα. Αυτή είναι η μουσική του Τομ.

http://www.youtube.com/watch?v=54rP5gLVMBM

*

Αυτό είναι ρεπορτάζ...

Ένα από τα αγαπημένα μου site εδώ και πάρα πολύ καιρό. Οι άνθρωποι κάνουν φωτορεπορτάζ χωρίς να κρύβουν εικόνες, χωρίς pixel, χωρίς mosaic effects και άλλα τέτοια πολλά. Γι' αυτό κλείστε το χαζοκούτι και κοιτάξτε μία μία τις εικόνες που ανεβαίνουν εδώ

http://www.boston.com/bigpicture

και κυρίως αυτές που έχουν να κάνουν με πολέμους και άλλες αγριότητες. Ακόμα και οι φωτογραφίες τύπου ντοκυμανταίρ σε αφήνουν απλά άφωνο.

Η τέχνη της φωτογραφίας στο φωτορεπορτάζ δεν έχει σκοπό να ωραιοποιήσει και να μετατρέψει σε παραμύθι μια τραγικότητα. Κάθε άλλο. Δείχνει τον πραγματικό πόνο των ανθρώπων (βλέπε http://inapcache.boston.com/universal/site_graphics/blogs/bigpicture/italy_04_08/q30_18585573.jpg) μήπως και πάρουμε εμείς και οι πολιτικοί μας κυρίως, χαμπάρι από αυτά που συμβαίνουν στ' αλήθεια. 

Καλά να περάσουμε...

http://www.tvxs.gr/v9034

Καλά να περάσουμε... Πάνε οι παλιές καλές εποχές του Amstrad...

Photoshop Tutorial (Παράλια της Μικράς Ασίας... όπως φάνηκαν ένα απόγευμα από τον Αφάλωνα)

*

Αυτή είναι η αρχική φωτογραφία...

*

*

Λεπτομέρεια όπου φαίνονται τα παράλια...

*

*

Τελική Φωτογραφία...

**

Λεπτομέρεια όπου φαίνονται τα φώτα των παραλίων...

*

*

Πατήστε εδώ

http://www.digital-camera.gr/index.php?option=photos&action=view&photo_id=21889

για να τη δείτε σε μεγάλο μέγεθος...

Όλα είναι μια απλή ιδέα, μια σύλληψη την ώρα που πατάς το κουμπί της ψηφιακής. Η τέχνη έγκειται στην εικόνα που σχεδιάζεις στο μυαλό σου τη στιγμή που τραβάς ήδη την φωτογραφία... Το Photoshop κάνει τα υπόλοιπα...

Kyrgyzstan

**

An Orthodox priest pours water on a believer as part of celebrations of the Epiphany holiday 90km outside of Bishkek in Sosnovka on January 19, 2009. (VYACHESLAV OSELEDKO/AFP/Getty Images). Kyrgyzstan

http://www.boston.com/bigpicture/2009/03/kyrgyzstan_and_manas_air_base.html

There 's no Devil, there 's only God when he 's drunk...

*
Μακραίνει ο χρόνος,
μακραίνεις.
Η εικόνα σου ασάλευτη
στο μέσα τοίχο.
*
Ακούω.
Κάτι ραγίζει
στο ξύλο, στο τζάμι,
στον καθρέφτη.
*
Όταν συναντηθούμε πάλι
Θα’ μαστε οι ίδιοι;
*

Γιάννης Ρίτσος, Ερωτικά
*

Mrs. Christodoulou aka Monika

Την Παρασκευή θα ακούσουμε για άλλη μια φορά και αυτό...
*
Why?
Tell me, why?
You don't call me anymore
Don't you want me anymore?
*
Black
It's all black
It's the colour of my heart
It's the colour of my eyes
*
But I'm here
Yes I'm here
Everybody seems to mean so much
Everybody seems to think I'm fine
*
Late
It's too late
I am punishing myself
By admitting it's too late
*
Laugh
You may laugh
You can laugh at me for days
You may spit me if you want
*
But I'm here
I'm still here
Everybody seems to mean so much
Everybody seems to think I'm fine
*
Look at me
There were more to see
There were more to be proud of...
*
Για όλους αυτούς που κοιτάνε μακριά, πιο μακριά, πιο ψηλά, που παραμερίζουν εγωισμούς και ιδέες, προκειμένου να ζήσουν τις πραγματικές αλλαγές την στιγμή που εξελίσσονται. Σας τα έχω πρήξει με τις αφιερώσεις αλλά εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε από το κόσμο, τραγουδάμε για να σμίξουμε το κόσμο...
*
http://www.youtube.com/watch?v=SAgvnfOmpoM&feature=related

Και λίγη ποίηση... (Θάλασσα Πικροθάλασσα)

*
Ακούγωντας το παρακάτω τραγούδι και σερφάροντας βρήκα αυτό το ωραίο μικρό άρθρο:
*
http://www.youtube.com/watch?v=vjaAY39nJK4
*
Θε μου πόσο παράξενοι
είν’ οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
και γελαστοί οι ανθρώποι… 
*
Μέσα από έναν απλό στίχο, ο Δημήτρης Αποστολάκης (των Χαϊνηδων) αποδίδει καταπληκτικά το ελληνικό / ηρακλείτειο συναμφότερον της χαράς και της πίκρας. Οι άνθρωποι αυτού του τόπου μπορούν να είναι γελαστοί ακριβώς γιατί καταφέρνουν και εναποθέτουν το πλεόνασμα της ενθαδικής πικρίας μέσα στη λαϊκή τους τέχνη - και πρώτ’ απ’ όλα στο τραγούδι τους. Η μέθεξη στο θλιμμένο τραγούδι λειτουργεί ως η τέλεια θεραπεία, ώστε να επουλώσει η ψυχή της πληγές της και να συνεχίσει να κινείται ελεύθερα στις αμμουδιές της ευφροσύνης.
*
Ας μη ξεχνάμε πως το τραγούδι δεν είναι παρά η πυρηνική, η στοιχειώδης θεατρική πράξη. Παίζοντας (υποδυόμενος, τραγουδώντας) ο μεσογειακός Έλληνας αφήνει εκεί μέσα το σκοτάδι του, το ξορκίζει, το φυλακίζει, καθώς το επικαλείται - για να αναδυθεί ευθύς αμέσως στο φως και να συντονιστεί ξανά με τον Αρχηγό Ήλιο.
*
Υποθέτω πως για πολλούς τα παραπάνω φαντάζουν αλαμπουρνέζικα. Βλέπετε, ο μεσογειακός μας φαινότυπος δε μπορεί να εκδηλωθεί μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών, ούτε στις νυχτερινές βαρβαροπραξίες μαζανθρώπων, με αφασικές μουσικές. Εκεί ντρεσσάρονται αποκλειστικά αγέλαστα υβρίδια, με τη θλίψη της απουσίας του φωτός να κυριαρχεί - και τη χαρά σε μόνιμη απώθηση.
*
Ωστόσο, ο Ήλιος εξακολουθεί να ανατέλλει κάθε πρωί - και να διατρέχει, πυρφόρος αθλητής, τον ουρανό.
*
http://zervaspanos.wordpress.com/2008/09/01/path_of_the_sun/
*
Και όπως λέει και ένα τραγούδι από το Μεσότοπο της Μυτιλήνης,
*
Οι μερακλήδες τό 'χουνε,
να 'ναι πάντα θλιμμένοι
να 'ναι στα χείλη γελαστοί,
μα στη καρδιά καμμένοι.
*

Αμανέδες από τη Μικρά Ασία και τη Μυτιλήνη

*
Μήπως νομίζεις άνθρωπε
με τα βουνά θα ζήσεις
και πλούτη ατελείωτα
γυρεύεις ν' αποκτήσεις
*
Πολλές φωτιές με κυνηγούν
μα μια με κοντοφτάνει
και να τη σβήσω δεν μπορώ
κι αυτή θα μ' αποθάνει
*
Οταν πεθάνω ήλιε μου
θέλω να σκοτεινιάσεις
κι οταν με ταφιάζουνε
σβήσε και μην ανάψεις
*
Με τις θλιμμένες τις καρδιές
βρίσκεται και η δική μου
γιατί και γω δε γνώρισα
χαρά μεσ' τη ζωή μου
*
Είχα λεφτά και τα 'φαγα
κι οι φίλοι μ' αρνηθήκαν
τώρα που τα ξανάπιασα
ήρθανε και με βρήκαν
*
Βασανισμένο μου κορμί
πέθανε να γλιτώσεις
και μάζεψε τα βάσανα
στο χάρο να τα δώσεις
*
Ω παναγιά τα πράγματα
πως είναι πως γυρίζουν
άλλοι να θρέφουν τα πουλιά
κι άλλοι τα περιορίζουν
*
Αφού υπάρχει θάνατος
και το κορμί θα λιώσει
τι να την κάνω τη ζωή
κι αν είναι κι άλλη τόση
*
Να τανε και να πέθαινα
το Σάββατο το βράδυ
και να με κατεβάζουνε
την Κυριακή στον Άδη
*
Όταν πεθάνω μην με κλαις
γιατι είμαι αποθαμένος
κλάψε με τώρα ζωντανό
που μαι αρφανό και ξένο
*
Αν δεις πουλί μου και έρχονται
σύννεφα μαυρισμένα
είναι δικά μου βάσανα
και τα χω σκορπισμένα

*

http://www.youtube.com/watch?v=VH_1uYLYnMk

Όσο περισσότερο το φως, τόσο πιο έντονες οι σκιές...

*

Many questions have been asked through many generations

Why poor people have the bluesand poor people have the blues because
so long they have tried to achieve freedom destress and quality and yet until today
success seemed to be a distance away
and these are some of the ways they have tried

*
Some they march while some stand still
some they die while others live
some they laugh while some they cry
some hang on some pass by
with all these things in a poor man's mind
he got to have the blues he can't leave behind
*
some are high and some are low
some are sure and some don't know
some are weak and some are strong
some are here and some are gone
with all these things in a poor man's mind
he got to have the blues he can't leave behind
*

Willie Dixon

*

http://www.youtube.com/watch?v=F1FCnI2ua2U

*

Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο, που δεν κρύβονται, που δεν μισούν, που δεν σκύβουν το κεφάλι, που σηκώνουν τους σταυρούς και των άλλων, που νοιάζονται, που υπάρχουν για λίγες στιγμές αλλά χαράζουν την αιωνιότητα, που ξέρουν να αγαπάνε, που δεν κρατάνε τίποτα για τον εαυτό τους, που κοιτούν αυτό το κόσμο κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία, που δεν ματαιοδοξούν, που δεν παραπονιούνται για τη ροή των πραγμάτων, που κάνουν λάθη, που ξεσηκώνονται, που αδικούνται, που υπομένουν, που ελπίζουν, που νιώθουν. Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους εκείνους που οι συνθήκες της ζωής τους, τους ανάγκασαν να αφήσουν τους τόπους τους, μέρη που είχαν ένα κόσμο ήδη χτισμένο και έτοιμο και να ξαναχτίσουν ένα καινούργιο από την αρχή, μόνοι τους, με όνειρα ακριβά και επίπονα. Willie Dixon is the bluesman...

*

Quote...

Οι συγγραφείς είναι οι μηχανικοί της ψυχής...

Αφού 'χες...

Αφού ‘ χες άλλον στη καρδιά
τι μ' ήθελες εμένα
να με πληγώσεις να πονώ
ώστε να ζω για σένα

Παίζεις με τις φτωχιές καρδιές
για να γλεντάς τα νιάτα
κι υστέρα τσι ξελησμονάς
στου χωρισμού τη στράτα

όσο και αν παίζεις και γελάς
θα 'ρθει και σε η σειρά σου
οι πίκρες και τα βάσανα
να κάψουν τη καρδιά σου

http://www.youtube.com/watch?v=jrkc5L_o-Hs

- Ψαραντώνης

Pablo Neruda thus spoke...

Αργοπεθαίνει (Muere lentamente)

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλυστρίσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Muere lentamente

Muere lentamente
quien se transforma en esclavo del hábito,
repitiendo todos los días los mismos trayectos,
quien no cambia de marca,
no arriesga vestir un color nuevo y no le habla a quien no conoce.


Muere lentamente quien hace de la televisión su gurú.

Muere lentamente quien evita una pasión,
quien prefiere el negro sobre blanco y los puntos sobre las "íes"
a un remolino de emociones,
justamente las que rescatan el brillo de los ojos,
sonrisas de los bostezos,
corazones a los tropiezos y sentimientos.

Muere lentamente quien no voltea la mesa cuando está infeliz en el trabajo,
quien no arriesga lo cierto por lo incierto para ir detrás de un sueño,
quien no se permite por lo menos una vez en la vida, huir de los consejos sensatos.

Muere lentamente quien no viaja,
quien no lee,
quien no oye música,
quien no encuentra gracia en sí mismo.

Muere lentamente quien destruye su amor propio,
quien no se deja ayudar.

Muere lentamente,
quien pasa los días quejándose de su mala suerte
o de la lluvia incesante.

Muere lentamente,
quien abandona un proyecto antes de iniciarlo,
no preguntando de un asunto que desconoce
o no respondiendo cuando le indagan sobre algo que sabe.

Evitemos la muerte en suaves cuotas,
recordando siempre que estar vivo exige un esfuerzo mucho mayor
que el simple hecho de respirar.

Solamente la ardiente paciencia
hará que conquistemos una espléndida felicidad.

Κινηματογραφική ζωή...

Το κακό με το κινηματογράφο είναι ότι όλο το σενάριο ξετυλίγεται μέσα σε δύο ώρες. Στη ζωή τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Οι δύο ώρες ταινίας αντιστοιχούν σε 5 μήνες ίσως και 2 χρόνια... γι' αυτό υπομονή!

Καιρός είναι θα περάσει... χιχι

Ήθος

http://dpaspala.blogspot.com/2009/01/blog-post_26.html

Thought is the last free thing. We pay for all the others.

I do not wish [women] to have power over men; but over themselves.

- Mary Wollstonecraft

Robert Allen Zimmerman

I'm out here a thousand miles from my home,
Walkin' a road other men have gone down.
I'm seein' your world of people and things,
Your paupers and peasants and princes and kings.

I'm a-leaving' tomorrow, but I could leave today,
Somewhere down the road someday.
The very last thing that I'd want to do
Is to say I've been hittin' some hard travelin' too.

-Bob Dylan, Song to Woody

Θλιμμένη χαραυγή...

Δεν έχει η αγάπη σύνορα, δεν τηνε πιάνει νόμος
όπου περάσει και διαβεί είν' ανοιχτός ο δρόμος.

Φαντάστηκα πως μ' αγαπάς κι ένιωσα πως υπάρχω
σκέψου, για να 'μαστε μαζί, τι ευτυχία θα 'χω.

Στον έρωντά σου κοπελιά δεν έχει ο πόνος άκρη
κι έκαμε ρυακοφάγωμα στο μάγουλο το δάκρυ.

Ανάθεμα στη λογική που δε μου επιτρέπει
και μου φωνιάζει μια ζωή, όχι, γιατί δεν πρέπει.

Δύναμη θέλει ν' αγαπάς, πράμα που εσύ δεν έχεις
γι' αυτό στα πάθη του σεβντά μη μπεις, για' δεν αντέχεις.

Δεν έχω όνειρα πολλά, ένα 'ναι, μα μεγάλο
τσ' αγάπης μας κι ανέ χαθεί, δε ξανακάνω άλλο.

Έφυγες, μα του χωρισμού τα δάκρυα, δεν είδες
για να κρατήσω δροσερές, του γυρισμού τσ' ελπίδες.

Πληγή π' ανοίγει ο χωρισμός, δεν τηνε κλειούνε οι χρόνοι
γιατί πατούνε οι θύμησες απάνω και ματώνει.

Ώρα που ο ήλιος την αυγή την πρώτη αχτίνα βγάνει
η σκέψη σου ποδαρικό έρχεται να μου κάνει.

Θε μου και δώσ' τση όνειρα, μα να' ναι μπερδεμένα
και να 'ναι αιτία να ξυπνά, με μάθια δακρυσμένα.

Αφού τση νύχτας τ' όνειρο με την αυγή δε σμίγει
ότι χαρά κι ανέ κρατώ στα χέρια, θα μου φύγει.

Πάντα θλιμμένη χαραυγή για 'μένα ξημερώνει
γιατί την ώρα που ξυπνώ, κάθε χαρά τελειώνει.

Πρόβλημα ανεξήγητο είν' ο παντέρμος χρόνος
ανέ περάσει, καταλεί κι ανέ σταθεί, 'ναι πόνος.

Κερί ν' ανάψω, δε μπορώ, γιατί θαρρώ πως μοιάζει
με δάκρυα των αμαθιώ, κάθε φορά που στάζει.

Κλαίω, μα δάκρυ δε θωρώ, είναι που δεν τ' αφήνει
ο πόνος μου, γιατί διψά και πριν να βγει, το πίνει.

Το φως τσ' ελπίδας μου θωρώ και τρεμοσβήνει πάλι
μη δυναμώνεις άνεμε, γιατί δεν έχω άλλη.

Έσβησ' αέρας το κερί που κράτουνα στη χέρα
κι είναι για 'μένα η ζωή σκότιδι, νύχτα μέρα.

Μην κλαις αυτούς που έχουνε όνειρα σκοτωμένα
άλλους να κλαις, που τα 'χουνε αζωντανά θαμμένα.

Μοίρα, δε μου 'πεψες καλά, μόνο τσι συμφορές σου
μα διακονιάρη στσι χαρές, δε θα με ιδείς ποτέ σου.

Πουλί, σε τάφο μερακλή μην πας να κελαηδήσεις
γιατί γλυκές αθιβολές πολλές, θα του ξυπνήσεις.

Αγάπη μόνο έδιδα αυτού του ψεύτη κόσμου
κι η πλερωμή μου ήτανε: αν έχεις κι άλλη, δώσ' μου.

Ο κόσμος π' ονειρεύτηκα, μόνο τσ' αυγής ταιριάζει
γι' αυτό 'χω και την πεθυμιά, σαν φεύγω, να χαράζει.

- Γιώργης Σταυρακάκης (Μιχαλόμπας)
Από το βιβλίο "Θλιμμένη Χαραυγή" - Εκδόσεις Σείστρον

Κομμάτι...Κομμάτι...Piece by piece

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους...

'Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν και η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη...Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια. Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει:-'Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;'-'Όχι, δεν μπορώ' απάντησε ο Πλούτος. 'Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα'. Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.-'Σε παρακαλώ, βοήθησέ με' είπε η Αγάπη.-'Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη.. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου' της απάντησε η Αλαζονεία. H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.-'Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου'.-'Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου' είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:-'Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!'Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση:-'Γνώση, ποιος με βοήθησε';-'Ο Χρόνος' της απάντησε η Γνώση.-'Ο Χρόνος;' ρώτησε η Αγάπη. 'Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;' Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: 'Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη'.

Μάνος Χατζιδάκις - 'Το Νησί'

Words of Wisdom...

*

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ , ΛΙΓΟΥΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ....

Ένα μεγάλο ψέμα...

Η αλήθεια ενυπάρχει στην αγάπη... Η αγάπη δεν υπάρχει όμως χωρίς αλήθεια...

Eternal truth...

*

Happiness Isn't Real Unless It Is Shared...

-Christopher McCandless

Σκόρπιες σκέψεις...

*

Ζούμε σε έναν βαρετό κόσμο... βαλτωμένο... γεμάτο πλήξη, ρουτίνα, καθημερινότητα... Πριν ξυπνήσουμε ένα πρωί και είμαστε ήδη ηλικιωμένοι στη ψυχή και όχι στο σώμα... ίσως είναι ο καιρός να κάνουμε όλοι μας μια επανάσταση μέσα μας... Αλλάξτε συνήθειες, βγείτε απο το πρόγραμμα της ζωής σας, πάρτε τα ρίσκα σας, κάντε κάτι ωραίο για τον εαυτό σας και μετά κάντε κάτι ωραίο για τον άνθρωπό σας, κάντε κάτι αυθόρμητο, κάντε μια τρέλλα, κάντε ένα όνειρο μικρό και μετά πραγματοποιήστε το, δώστε ρυθμό στη ζωή σας. Το σύμπαν πάλλεται, το ίδιο οι καρδιές μας. Γιατί η ζωή μας να διαφέρει σε αυτό;

*